Ga naar inhoud

Lifeblog

Menu
Menu

04 Pinguïn (Walvis)

Gepubliceerd op 9 februari 201720 februari 2017 door Livecast

Pinguïn zat op een ijsschots. Hij had aardig wat moeten trotseren om daar te komen. Vooral heel veel koud water. “Rondjes rennen, dat helpt.”, had Sneeuwkonijn gezegd. Dus dat deed hij. Dit was de plek waar Walvis altijd kon aanleggen. Het was de handigste plek. Het koste even wat moeite maar dan had je wel wat. Walvis was namelijk ‘daar’ geweest. Ver genoeg om iets te kunnen zeggen over wat ‘daar’ was.

Pinguïn had de vragen zorgvuldig in zijn hoofd klaar gezet. Bij Walvis moet je de juiste vragen stellen, ander krijg je verkeerde antwoorden.  En niet te veel moeilijke woorden. “Wacht op het antwoord”, had IJsbeer gezegd. “Ander heb je een antwoord en weet je niet bij welke vraag het hoort.” Pinguïn vond het moeilijk. Hij was te ongeduldig en zijn hoofdje werkte veel te snel.

Het duurde even voordat Walvis kwam. Je kon wel een tijd afspreken maar Walvis had geen idee wat tijd was. Zijn perceptie was nu. “Er is toch niets anders nu?”, had hij wel eens gezegd. Walvis was laat, veel te laat. Het was koud en het enige dat nog een beetje brandde als vuur waren de vragen die Pinguïn had. Plotseling begon de ijsschots te wiebelen en gleed hij tegen Walvis aan die met zijn bek tegen de rand aan tikte.

Pinguïn had het inmiddels te koud om nog rustig na te denken. Dan bibber je, zonder dat je het door te hebt, al je vragen er in een keer uit. “Jij bent to to to toch naar de overkant geweest? Wa wa waren er pinguïns? Was het wa wa warmer dan hier?” Walvis keek hem aan. Het duurde even voordat de vragen registreerde bij Walvis.

Het duurde nog steeds. En nog steeds. Toen zei Walvis luid en duidelijk “Te veel, te veel.”  “Te veel?” herhaalde Pinguïn. Dat kon alle kanten op dacht hij “Te veel overkant? Te veel pinguïns? Te veel warmte?” Walvis vertrok intussen weer. Pinguïn schoof met zijn gat naar de ander kant van de ijsschot toen Walvis zij logge lichaam van de ijsschots afschoof. Hij was geen zier opgeschoten. En moest zich weer voorbereiden voor een duik naar de overkant. “Wat heb ik het toch ontzettend koud!”, zei hij.

Walvis zwom. Dat was nu.
“Te veel” dacht Walvis.
“Te veel, Pinguïn. Altijd een beetje te veel.” en dook onder.

 

Geef een reactie Reactie annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente berichten

  • 404 Afschrijven (vervolg op: slenteren)
  • 403 Slenteren (vervolg op: Nirvana)
  • 402 Nirvana (vervolg op: Geloof)
  • 401 Geloof (vervolg op: Vesta)
  • 400 Vesta (Vervolg op: Zelfreflectie )

Recente reacties

Geen reacties om weer te geven.

Archieven

  • maart 2023
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • augustus 2021
  • juni 2021
  • december 2020
  • oktober 2020
  • augustus 2020
  • mei 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • januari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • augustus 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016

Categorieën

  • Geen categorieën
© 2025 Lifeblog | Aangedreven door Superbs Persoonlijk blog thema