The Gideons International is een organisatie van ongeveer 270.000 christelijke zakenmensen en vrije beroepsbeoefenaars die zich onder meer inzetten voor het verspreiden en beschikbaar stellen van de Bijbel. De organisatie is met name bekend door het plaatsen van bijbels en Nieuwe Testamenten in hotels. Als je daar niets te lezen hebt – trek je een laatje open. De naam Gideon werd door de oprichters gekozen omdat zij in Gideon een parallel zagen. Gideon was de zoon van Joas uit de stam Manasse en werd door God benoemd om de Israëlieten te bevrijden uit de hand van de Midjanieten en Amalekieten.
Bo had geen enkel idee wat het inhield om geen geld te hebben. Het lef of de zelfstandigheid om te zeggen dat je iets niet kon of niet wilde. Er geen geld was. Ze had een hotel geboekt omdat we samen naar een concert zouden gaan in Rotterdam.
Ik had gelukkig al voor elkaar gekregen dat ze niet met een auto daar heen reed. Dat we gewoon met de trein gingen. Ik had zelf nog een onbeperkte OV-kaart. Bo had de stekker uit alles dat met school te maken getrokken. Daar mocht ik het nooit over hebben. Ik had het allemaal uitgezocht, de trein, de bus – en toen kwam zij gewoon met het voorstel daar te overnachten.
“Ik heb daar geen geld voor.”, zei ik. “Maar ik toch wel.”, zei ze. “Ik ga niet de hele tijd op jouw geld teren of dat van je vader.”, zei ik. “Dat maakt toch niet uit.”, zei ze. “Dat maakt wel uit – het maakt mij wel uit.”, zei ik. “Dan wil ik ook niet met de trein – ik ga niet hals over kop dat veld verlaten omdat we nog een trein moeten halen.”, zei ze. “Ik wil alles tot het einde meemaken.”
Ik had al eerder bij haar in de auto gezeten. Helemaal naar Rotterdam was een onmogelijke gedachte. “Kunnen we dan tenminste kijken naar iets betaalbaars?” zei ik. “Mijn vader komt al jaren in dat hotel. Op zijn naam is het altijd goedkoper.”, zei ze. “Op zijn creditcard.”, bedacht ik. “Het was niet anders.” Met de auto gaan was doodeng.
Het concert was wel aardig. Ik vond het voorprogramma leuker. Ik vind Madonna ook wel leuk, maar alleen in haar begin periode. Dat had vast iets met hormonen te maken, maar ‘live’ was het gewoon slecht. DJ Paul Oakenfold was in het voorprogramma hij was later nog verantwoordelijk geweest voor de Zoo TV worldtour – Bo wist daar weer niets van – over smaak valt niet te twisten. Ik heb wel gedanst – met Bo. Bo kon wel dansen – meer een soort hangen tegen je aan. Dat was best leuk. Geweldig.
Bo is in bed gaan liggen, de kamer is ongemakkelijk warm. Het is niet mijn kussen en de bedden zijn tegen elkaar aangezet. Er zit een spleet tussen. Mijn oren suizen van het concert. “Het is vast niet de bedoeling dat we gaan slapen.’ bedenk ik. Ik ben moe. Bo heeft iets kouds besteld – het is al open en staat in 2 glazen op een nachtkastje.
Ik trek een laatje open. “Wat zoek je” vraag ze. Ik heb het al gevonden. “Het nieuwe testament”, zeg ik. “Ga je voorlezen.”, vraagt ze. “Nee, ik wil alleen even kijken of het er is.”, zeg ik. “Waarom ligt het hier dan – of ligt het er meestal?”, Ik haal mijn schouders op en doe het laatje dicht “Ik heb eigenlijk geen idee, iemand wil ons redden denk ik.”, zeg ik. “Redden van wat?”, zegt ze. “Van elkaar.“, zeg ik.
“Kom”, zegt ze.
De Confessions Tour van Madonna veroorzaakte in 2005 de nodige commotie, door een specifieke scène tijdens het optreden. Met een kruis en een doornkroon. Madonna had te veel bijbels gelezen in die hotelkamers. Ze kreeg er van langs. Het was vele jaren later. Ze had het geprobeerd uit te leggen. Ik begreep het niet – vele met mij.
Een bijbel in een la snap ik ook niet. Ik vind het wel een mooie gedachte. Alsof je altijd gered kan of moet worden. Bij voorkeur van een ander – in een bed, naast een nachtkasje.