Vrij kan verwijzen naar vrijheid, de mogelijkheid om te doen en laten wat men wil terwijl een ander dat ook kan – zonder verdere kosten of gevolgen. Het kan ook verwijzen naar verlof, tijdelijk niet hoeven werken. Vrij kan ook vrij van geest zijn zonder grenzen – filosofie van de geest. Vrij kan ook verwijzen naar een plaats – een vrij plaats of verwijzen naar vrijen, knuffelen met een seksuele lading.
Ze mocht de strohoed houden na de vakantie. Onder die hoed en met haar zonnebril – die bloemetjesjurk en een maatje meer boezem was ze lastig te herkennen. Ik moest echt twee keer kijken. Mijn haar was ook gegroeid, maar bij haar viel het meer op.
Er mistte een stukje uit haar pony – dat was mijn houvast. Ik had het gelezen – daardoor wist ik zeker dat zij het was. We hadden afgesproken op het station. Wilde een bepaalde bus halen, maar hadden die vrijwel meteen al gemist. Dat kwam omdat ik het lastig vond van haar af te blijven.
Ik stond voor haar en deed voorzichtig haar zonnebril af. “Wat doe je.” vroeg ze. “Ik moet – nee, ik wil even kijken.”, zei ik. Ik herkende wel iets. “Ja, zo zag je eruit, nu weet ik het weer.” Ze moest lachen ” Owh ja, was je dat nu al weer vergeten. Mooi is dat.” Ik schudde mijn hoofd. “Nee, jij bent gewoon veranderd. Dat mag je wel doen, maar vanaf nu alleen als ik erbij ben.”, zei ik.
Ze schreef ergens dat ik haar had leren zoenen – in ieder geval iets anders had afgeleerd. Het had iets met snelheid en geen haast te maken. “De snelheid waarmee je zoent is recht evenredig met het na gevoel. Het gevoel dat je hebt na een zoen. Een gevoel van ‘wow'” schreef ze. Ik vind zoenen heerlijk – daarom moet je altijd de tijd nemen vind ik.
We zijn de duinen in gerend – hand in hand. Tot ze struikelde en zo op haar snufferd viel. Ik draaide haar om terwijl ik over haar heen hing. Schoof haar pony weg en veegde het zand van haar snoet. “Ik weet niet waar jij nog heen wil, maar ik ga vanaf nu altijd met je mee.”, zei ik. Toen zoende ik haar, heel lang.
“Wow!”, zei ze erna.