De een Engelse naam: Mariangela, Maralyn, Mariabella, Maribel, Mariella, Marilyn, Marilynn, Marin, MaryBelle, Marylyn, Maybelline of Marinda betekend: ‘Bittere schoonheid’. Bitter is naast zoet, zuur, zout en umami, een van de vijf basissmaken die door de tong waargenomen kunnen worden. De bittere smaak wordt vooral op de achterzijde van de tong geproefd.
Marinda laat zelden het achterste van haar tong zien. Ik kan het haar niet kwalijk nemen. Ouders leggen een basis van vertrouwen als dat kan. Eerlijkheid in een gezin is belangrijk. Kinderen weten precies wanneer je dat niet bent. Misschien wel veel eerder dan jij. Marinda is altijd eerlijk.
Het is de eerst keer dat ik bij haar ben uitgenodigd. Ik ben bloednerveus. Ik heb een bloemetje meegenomen voor haar moeder. Moeders in de bollenstreek zijn niet altijd onder de indruk van bloemen, maar Pioenrozen doen het goed.
De vader van Marinda is op stap. Hij heeft zijn kantoor aan huis. Achter in de tuin is een aanbouw met een bureau en kasten met mappen. Er is een redelijk grote tuin die weinig onderhoud nodig heeft. Binnen is het praktisch. Ik had het huis groter verwacht. Dat komt omdat ik een paar keer werd doorverbonden toen ik Marinda belde. Marinda heeft ook een telefoon op haar kamer, maar het huis is niet zo groot.
De kamer van Marinda is een tegenstelling. Haar kledingkast en wat er omheen gebeurt is rommelig – noem het een chaos. Maar haar boekenkast en schoolspullen liggen keurig op een rij. Het is de eerste keer dat ik op haar bed zit. Het bed waar ik al inmiddels een paar weken in wil liggen. Bij haar. Het bed dat altijd ruikt naar haar. Het bed waarin ik tegen haar aan kan liggen en haar zou mogen ontdekken.
Marinda gaat naast mij zitten. “Wat vind je van mijn kamer?”, zegt ze. We zijn al te lang boven. Net als ik haar enorm wil zoenen roept haar moeder. Ze zit met koffie en koekjes klaar. Ze zitten beneden allemaal klaar met koffie en koekjes. Niet alleen de moeder van Marinda en haar zus maar ook de oma (de moeder van haar moeder) zitten aan de tafel. De oma van Marinda woont een paar huizen verder op en houdt een oog in het zeil als het gaat om dit huwelijk.
Het lijkt alsof het verhoor kan beginnen.
“Wat leuk dat je er bent.”, zegt haar zus. “We dachten heel even dat Marinda het allemaal zat te verzinnen.” Ze duwt haar elle boog in de zij van haar moeder. Het is niet leuk. Het is geen leuke opmerking. Ik kijk Marinda aan, ze knijpt een oog dicht.
“Dat snap ik.”, zeg ik “De waarheid is altijd mooier dan iemand het zich kan voorstellen.” Ik knipoog naar Marinda.
Aan het front hebben ze de eerste slag verloren. En een overloper, want de oma van Marinda verslikt zich in haar koffie.