De Boogschutter zal, ongeacht tegenspoed, altijd optimistisch blijven. Boogschutters kunnen niet vastgehouden worden. Ze zitten vol nieuwsgierigheid en kijken altijd uit naar naar de toekomst. Ze zullen zelden in het verleden blijven leven. Boogschutters nemen soms afstand van hun emoties omdat emoties ze tegenhouden. Ze ervaren deze en willen graag verder gaan.
Mijn zoon is Boogschutter.
Saskia ook. Saskia zit in het toneelschuur groepje. Saskia heeft mij een kaartje gegeven met een uitnodiging voor haar verjaardag. Er staat een adres op en een tijd. Saskia is mooi. Ze straalt een rust uit en heeft iets waar je niet om heen kan. Het is een beetje betoverend. Ze kan mij aankijken als ik iets vertel en als ik dan klaar ben kijkt ze me nog steeds zo aan. Alsof ze wil dat ik nog meer vertel en ik nog niet alles heb gezegd. Dat heb ik nou nooit bij mensen, die vinden meestal dat ik te veel praat.
Ze kijkt me nu nog steeds zo aan.
Ik weet allang waar Saskia woont. Ik ben er een keer met mijn racefiets langs gefietst. Ik heb een telefoonboekje waar ze haar adres in heeft gezet. Het was niet helemaal toevallig. Dat ik langs reed. Ik laat niets meer aan toeval over.
Ik heb Saskia ook een paar keer bezocht op haar werk. Dat klinkt echt zo niet oké. Dat weet ik wel, maar ja. Ze werkt als gastvrouw bij het restaurant van de V&D. Ze heeft mij niet altijd in de gaten. Dat is maar goed ook. Ik zit daar maar en drink niks. Met een boekje. Te wachten tot Saskia langs loopt en mensen gaat vragen of ze nog iets kan doen.
Deze wereld weet nog niet hoe hard ze Saskia nodig heeft. Ik wel.
Ik denk dat ik zeker dagen bezig ben geweest met een kado. Het bedenken. Saskia verdient iets moois maar ik weet niet zo goed wat. Ik heb een lijstje gemaakt. Het staat in mijn schriftje, maar het is niet echt duidelijk. “Boekje met ijsbeer, chocolade en ballonnen”, heb ik opgeschreven. Het is niet opmerkelijk. Het klinkt een beetje vaag.
Ik weet wel een beetje wat ik bedoel.
Van uitgever ‘de Vier Windstreken’ is een serie boekjes uitgegeven over een ijsbeer:
Een ijsbeer in de tropen: Een kleine ijsbeer drijft op een ijsschots weg uit zijn witte poolwereld. Hij komt in een land waar alles groen is. Hij ziet er planten en bloemen en ontmoet vreemde dieren. Wat een avontuur! Toch wil hij graag weer terug naar huis. Zijn nieuwe vriend Hippo het nijlpaard weet daar wel iets op… Een zonnig ijsberen-verhaal.
Ik vind dat zulke leuke verhaaltjes. Het lijkt een beetje op de Pinquïn verhalen. Een beetje. Hoe zou het eigenlijk zijn met Pinquïn? Ik weet niet of Saskia het wat vindt. Verder heb ik chocolade gekocht, chocolade is altijd goed en mini ballonnetjes aan een kaart geplakt. Van die waterbalonnen. Zonder water dan.
Onderweg heb ik een bloemetje meegenomen voor haar moeder. Dat is belangrijk. Voor moeders moet je altijd bloemen meenemen. Als iemand ooit indruk wil maken op mijn dochter, kom dan niet zonder bloemen. Je moet dan nog wel even langs Simone. Dat is wel een dingetje.
Maar ik maak geen indruk op Saskia dat hoeft ook niet. Het wordt toch niks. Ik weet niet goed waarom ik dat denk, maar Saskia is onbereikbaar. Beetje Medemblik gevoel is dat.
Onderweg naar Velserbroek loopt mijn ketting eraf. Als ik dus met zwarte handen bij Saskia aankom eindig ik – omdat ik mijn handen wil wassen – als eerste bij haar moeder in de keuken.
Haar ouders zijn naar boven verbannen. Alleen voor de bloemen komt haar moeder nog even beneden. Het is wel een bijzonder begin. Ik in de keuken met haar moeder. Als ik klaar ben vraag of ik nog ergens mee kan helpen. Het is meer omdat ik bang ben de huiskamer in te lopen. “Nee, joh, ga naar binnen”, zegt ze.
Saskia is echt jarig met een verjaardagstoel en alles. Volgens mij heeft Anja dat geregeld. Ik heb het zo opgeschreven. Anja weet het niet meer. “Misschien onder hypnose”, zei ze vanmiddag tegen Saskia. Leuk.
Anja is ook zo leuk. Die heeft alleen al een heel harem volgens mij. Ook wel terrecht.
Het boekje wordt goed ontvangen, maar ik denk alleen omdat ik er zo enthousiast over vertel. Ik ga op een stoel zitten naast Bella. Bella heb ik ook een keer eerder gezien in de schuur.
Bella heeft een schots rokje aan en is een pittig meisje met kort blond haar. Bella kan echt drinken als een kerel. Ze heeft al 2 keer gevraagd of ik nog iets wil terwijl ik nog aan mijn eerst biertje zit.
Als ik aan het einde van de avond Bella zonder enige schaamte heb zien dansen in de huiskamer, kan ik haar op de fiets terug niet meer uit mijn hoofd zetten. Huppelen met een schots rokje, dat werkt goed bij mij. Dat is een onuitwisbaar beeld.
Maar ik weet helemaal niets van haar, de enige link die ik heb is Saskia. Ik moet een plan bedenken.