Een cover in de moderne (pop)muziek is een bewerking van een bestaand lied door een andere artiest dan de oorspronkelijke componist/uitvoerder. Verschillende motieven kunnen een rol spelen bij een dergelijke herinterpretatie. Meeliften op het succes van het origineel is een van de minder nobele. Er zijn ook uitzonderingen – maar het is zeldzaam.
Madonna had “Family Affair” gecoverd – toen ik met Bo naar het concert was. Een ondenkbare zet – hoewel ze ondersteund werd door een geweldige band, vond ik dat. Helemaal toen Bo in de hotelkamer het had over “Dat nieuwe nummer”. Ik dacht eerst dat ze en grapje maakte. Ze had er werkelijk nog nooit van gehoord. “Serieus? Dat nummer is Sly & the Family Stone joh”, riep ik. Ik kende bijna alles uit 1971 mijn geboorde jaar. Bo haalde haar schouders op. “Boeien.”, riep ze.
Ik kon mijn ei wat betreft muziek smaak en kennis op geen enkel manier kwijt bij haar. Had mijn bandjes wel een achtergelaten, maar het had weinig zin. Muziek was mijn ding – de enige reden dat ik in staat was huiswerk te maken en het ook nog onthield.
Bo heeft geen huiswerk – nooit. Ik was er jaloers op. Het had een prijs alleen – een prijs waar ik toen nog geen enkele notie van had. Ze had niets op zak. Geen diploma. Geen plan – geen richting. Haar vader probeerde het nog. Ze had er geen zin meer in. Eindeloze gesprekken waren het op school. Met instanties. Ouders moeten een lange adem hebben met pubers.
Als je het in je eentje moet doen is het nog lastiger. Ik heb er een keer naar gevraagd. “Ik heb geen tijd om op school te zitten.”, zei ze. Ik vond het heel stoer klinken toen. Intussen verspilde ze al haar tijd. Je kunt je kinderen niet wijs maken dat school de mooiste tijd kan zijn van je leven. Dat het kan.
Ik heb huiswerk muziek – muziek als ik schijf, leer en maak. Het is muziek dat onlosmakelijk verbonden is met momenten. Mijn wiskunde werken komen regelmatige terug in een playlist van de jaren 80 en 90. Simpel Minds roepen de stelling van Pythagoras op. “Don’t you Forget about me”. Riep Pythagoras dan. “In een rechthoekige driehoek is de som van de kwadraten van de lengtes van de rechthoekszijden gelijk aan het kwadraat van de lengte van de schuine zijde.”
Niet bij Bo – Pythagoras had niets te zoeken in het Brein van een meisje dat haar moeder al zo lang kwijt was. Het maakte niet uit vanuit welke hoek je dit wilde bekijken. Terwijl ze niets te kort kwam, maar zo veel miste.
Mensen verspillen hun tijd elke dag door achteruit te kijken – missen wat vlak voor hun neus afspeelt. Dan moet je wachten – tot ze het zien en voelen. Intussen zet ik wel mijn muziek op – muziek dat is verbonden met momenten. Muziek van toen en momenten van nu.