Je slaappatroon bestaat uit een aantal cycli. Elke cyclus duurt ongeveer anderhalf uur en is weer onderverdeeld in vijf fasen. Ook wel lichte slaap, diepe slaap of droomslaap genoemd. Heel bijzonder omdat in de diverse fasen ook verschillende hersenactiviteiten en oogbewegingen optreden. Kort samengevat is de lichte slaap de overgang van wakker zijn naar in slaap komen en onder andere belangrijk voor het ontwikkelen van motorische vaardigheden. De diepe slaap is een belangrijke periode voor lichamelijk herstel. De droomslaap is de fase waarin je informatie verwerkt en is van belang voor de geheugenfuncties.
Ik heb de kaars uitgeblazen naast het matras. Marieke is nog hartstikke wakker. “Wat doe je?”, vraagt ze. “Ik ga in slaap vallen. Ik dacht – voordat de boel in de fik staat.”, zeg ik. “Dat is mij nog nooit overkomen.”, zegt ze. Het is zo bijzonder dat ik naast haar lig. Dat we hebben gevreeën. Ze daarna haar R.E.M opzette en meezong.
We zaten beneden aan de eettafel. De moeder van Marieke vroeg zich nog af waarom ik nou bleef slapen. We hebben er niet lang gezeten. Marieke kapte het af. “Waarom moet dat nou Marieke.”, had ze gezegd. “Ga je mee”, zei ze. Ik keek haar moeder aan en wist niet zo goed wat ik moest zeggen. Het was een lieve vrouw – ze was een beetje verbaasd dat ik hielp bij de afwas.
Ik vond het kamertje van Marieke indrukwekkend. Heb de ochtend erna heel lang naar haar liggen staren en naar al haar spullen. Heb in een piepklein badkamertje gedoucht en toen zijn we naar het park gegaan – hebben gewandeld. Ik moest alle zeilen bijzetten om haar te houden. Toen al bekroop mij de gedachte dat me dat niet ging lukken.
Soms slaap je zo diep. Dieper dan normaal. Verlaat je dat wat je gewichtig maakt. Ga je zweven – vliegen. Kun je een raam opengooien en naar buiten springen. Zonder te vallen. Omhoog – omhoog. Tot je valt. En Marieke roept: “Wat doe je.”, en je “Sorry” zegt.
In mijn hoofd zong ze nog steeds dat nummer toen ik thuiskwam. Ze fluisterde mee:
Those creatures jumped the barricades – And have headed for the sea – She began to breathe – To breathe at the thought of such freedom – Stood and whispered to her child, belong – She held the child and whispered – With calm, calm, belong – She took the child held tight – Opened the window – A breath, this song, how long – And knew, knew, belong.
Mijn kleren roken naar Marieke toen ik op de trap naar boven een envelop zag liggen. Het handschrift van Bo was altijd goed herkenbaar – overdreven krullen en bogen. Ik zette ‘Out Of Time”’ op en skipte naar het nummer ‘Belong’. Op mijn bed scheurde ik voorzichtig de envelop open.
Vouwde de brief open en las. “Hee Pannenkoek.” Halverwege het lezen viel ik in slaap.