Een graf is een plaats waar een lichaam of de restanten daarvan, na het overlijden wordt neergelegd. Per cultuur en religie verschillen de eisen en wensen die aan een graf worden gesteld. In de meeste culturen is een graf enerzijds een laatste rustplaats voor de overledene, anderzijds is een graf een plek waar nabestaanden de overledene later kunnen eren. Het begraven gebeurt in het algemeen op een begraafplaats.
Bo had mij een foto gestuurd. Ze staat er als een prachtig bruidje op. Het was toen ik mijn eigen trouw foto had gedeeld. Het is typisch dat ze precies die foto heeft gedeeld. Bo was in Medemblik getrouwd. Haar gloed nieuwe man had er op aangedrongen.
Ze zijn na het ‘ja’ woord en verdere rituelen langs het graf van haar moeder gereden. Daar heb ik een foto van. Dit feit zegt mij dat haar bruidegom uit het juiste hout was – is gesneden. Dat ze iemand heeft gevonden die haar begrijpt
Dat is belangrijk. Ik weet hoe je dingen uit hout snijdt en ik weet het als mensen uit het juiste hout zijn gesneden. Simone is dat ook. Prachtig gesneden en verre van houterig – elegant en vernuftig. Alsof iemand al wist dat zij daar in paste.
Ik pas niet in een graf. De ruimte die ik nu inneem wil ik graag zo snel mogelijk vrij maken. Ik heb er niets meer aan. Ik heb het niet meer nodig. Strooi mij maar uit. Zodat de wind mij meeneemt. Niet in een potje – pindakaas hoort in een pot. Ik niet. Niemand eigenlijk.
Ik begrijp Simone ook. Hoe ze is – niet altijd wat ze denkt, maar wel hoe ze denkt. Niet altijd, maar geregeld. Natuurlijk zijn er dingen die altijd verhuld blijven. Die geheimen die wij mannen weten dat er zijn. Dat – wat een mysterie blijft. Ze ondergaan en voor zich houden. Om de lieve vrede te bewaren. Zwijgen als….
Nienke had er wel over na gedacht. Samen hadden ze dat. Besloten dat het niets toevoegde. Natuurlijk hadden zij beide alle connecties haar te laten onderzoeken. Onderzoeken om te weten waarom ze was gestorven na de geboorte. Het maakte niet meer uit. De drang alles te weten als arts verdween bij het zien van zo’n levenloos meisje. Hun meisje.
We hebben allemaal wel ergens een tweede kans gekregen – of meer. Je komst op deze wereld is ongelooflijk complex. Je moet eerst een profiel inleveren. Daarbij tellen ook je eerdere levens mee. Je mag niet alles bewaren – niet alles meenemen naar je nieuwe leven.
Je mag ook je voorkeur uitspreken. Ze houden er rekening mee. Sowieso is het makkelijker als je al eerder een zelfde link hebt gehad met een familie. Dat genetische stukje – past altijd beter. Je misschien ooit een overgroot moeder was of vader. Misschien een moeder.
Bo heeft 2 dochters – een daarvan zegt soms dingen die ze niet kan weten. Als een gedachte uit een graf – een verleden dat ze nooit heeft gehad. Bo is er te nuchter voor, maar sommige dingen kun je niet ontkennen. Ze kan eindeloos goed troosten. Als een moeder – niet als een dochter. Alsof ze iets in te halen heeft.
Over de foto die ze stuurde had haar dochter gezegd. “Mam, ik was blij dat je daar was.”, ze was toen 5. Je kunt er van denken wat je wilt. Ze had de foto nog nooit gezien.
Die foto bij het graf.