Ik heb mijn schrijven gemist. Ik denk dat het zeker 18 jaar geleden is dat die doos met brieven en mijn schriftjes het daglicht zagen. Dat geeft niet hoor. Het hing vaak samen met het eindigen van relaties. Dan zat ik met een bak brieven keihard te janken. Dat is niet aan de orde. Dat…
Teun was een paar jaar geleden heel ziek. We hadden te lang gewacht. We waren te makkelijk te nonchalant. We werden niet gespaard. We waren hem bijna kwijt. Nu zeg ik: “Als er iets is, ga! Wacht niet. Trek je kind uit bed en ga. Nu!” Dit is wat ik schreef toen. Ik mag het…
Ik hou van de trein. Ik heb veel in de trein gezeten. Mooie momenten. Met Simone. Met Marieke. Met Maureen. Met Hèlen. Met Bo niet. Die vertikte het om met de trein te gaan. Zij had een rijbewijs. Dat was best stoer vond ik. Het was alleen doodeng bij haar in de auto zitten. Ik probeerde het…
Binnenpretjes, ik heb ze heel vaak. Dingen waar ik naar uit kijk. Dingen die ik zie en hoor. Een binnenpretje kan alleen maar ontstaan als je hebt opgelet. Dan sla je ze op en kan je ze daarna polijsten poetsen en ergens neerzetten. Je kunt je geheugen vol zetten met binnenpretjes. Er is genoeg ruimte. Het…
Een jong hart. Niet piepjong meer. Maar nog niet zo buigzaam. Breekbaar. Als bij glas. Doorzichtig en voorspelbaar. Van een herfst kind. Een puber. Ik hou van de herfst. Het is duidelijk. Niet te koud. Niet te warm. Andere kleuren en geuren. Kleuren die ik wel kan zien. Dingen trekken zich terug voordat de winter…
Schijn vertoningen zijn het. Facebook staat er vol mee. Je denkt dat je weet hoe het zit. Hoe gelukkig iemand is. Maar dan hoor je andere dingen. In de kroeg. Op straat. Tussendoor. Zonder media. Een-op-een. Menselijke dingen. Littekens. Dingen over vallen en opstaan. We mogen het er niet over hebben. Niet op Facebook. Niet op…
Mijn depressies staan op papier en zijn af en toe ronduit lachwekkend. Dat is mijn redding. Ik neem mijzelf zelden serieus. Dat deed ik nooit. Bij anderen is dat anders. Er is niets dat je zo in de steek kan laten als je hoofd. Je eigen hoofd. Ik zie het aan alles. Bij anderen. Beangstigend –…
Ik weet het al weer. Ik was het door alles weer heel even vergeten. Natuurlijk. Er iets met meisjes en Medemblik. Ik mag ze niet houden. Ze zijn niet van mij. Er is er zelfs van de week spontaan een bijgekomen. Zo maar “Je bent vroeger vergeten om op mij verliefd te worden. Ik heb ook…
Er zijn vandaag plannen. Ik hoor daarbij. Maureen werkt in de winkel van het Rijkmuseum. Ik heb dat nog niet verteld. Bij deze. Ze kan niet alleen zo naar binnen lopen maar ook nog iemand mee nemen. Ze zwaait naar de bewaking. Meld mij aan en neemt me via de achter ingang mee naar de…
Natuurlijk hangt er iets in de lucht en kan ik er niet mijn vinger op leggen. Je kunt geen grenzen trekken en niet verwachten dat ze nooit worden verlegd. Het hoort bij ons het zit tussen 2 mensen in. Altijd. Spanning. Dat betekend niet dat ik mijzelf er bij neer moet leggen. Maar ik doe dat…