Een amulet of talisman is een voorwerp waarvan wordt geloofd dat het bescherming zou bieden tegen gevaar, ziekte en ongeluk. Een onderscheid dat al eens gemaakt wordt, is dat een amulet negatieve krachten afweert en dat een talisman positieve krachten aanwendt en zelfs van op afstand kan werken.
Dus ik heb een klokje in mijn zak en een bijltje om mijn nek. Het klokje dat stil staat heb ik gevonden op de route langs Bloemendaal. Op de weg die ik zo vaak heb gefietst en voor de oprijlaan van het ouderlijk huis van Bo. Het begin van al dit en 225 nummers terug. Het bijltje is zorgvuldig in mijn script en dat van Nienke gelinkt op ons podium – mijn laatste vriendinnetje vóór Simone.
Maureen heeft een tatoeage – dit is haar talisman – Yin yang, maar dan met draken. Ze heeft een boek op schoot en vertelt. “Paul Sérusier is een in Parijs geboren schilder. Na de basisschool zat hij op École Fénelon waar hij werd beschouwd als een briljante leerling en getalenteerd kunstenaar. Hij raakt bevriend met Maurice Denis ook geen kleintje. Samen met andere studenten bezochten ze musea om de kunst te ontdekken – onder andere de werken van Paul Cézanne een grote inspiratie voor beide. De eerste tentoonstelling met een werk van Sérusier is in de Salon van Parijs in 1888. Hij toont er het schilderij Le Tisseran – een bekend werk.”
Ze slaat de bladzijde om. “Na zijn studie vertrekt Sérusier voor korte tijd naar Pont-Aven in Bretagne. Pont-Aven trok veel kunstenaars, de omgeving, met name de monding van de Aven, was zeer inspirerend voor velen. Gevolg was dat zich daar de school van Pont-Aven ontwikkelde, die wel heel verschillende stromingen omvatte.”
Ze stopt en kijkt mij aan. “Stromingen – rivier, dat is grappig toch?”, zegt ze. Ik knik – ze gaat verder.
“In Pont-Aven ontmoette hij Sérusier Paul Gauguin, die hem adviezen gaf over hoe anders te schilderen. Een eerste resultaat is een klein schilderijtje op hout, Le Talisman.”
Ze wijst het aan in haar boek. “Zie je het? Het is een rivier waarvan je weet waar hij heen gaat – de Aven, maar iedereen die ernaar kijkt denk dat het ergens anders naartoe leidt. Het betekent voor iedereen die het ziet iets anders.”, zegt ze.
Ik heb al een half uur geleden gevraagd wanneer we nu gaan vrijen en nog steeds geen antwoord gekregen. Maureen is zo mooi.
Er ligt nog een andere connectie tussen een aantal dames – waaronder Maureen. De overtuiging dat ik niet naar Medemblik mag. Dat ik verdwijn als ik daar ooit terecht kom. Ik snap dat dit onzin is, maar sinds ik dat heb geschreven heb ik crisis met mijn ouders en hebben zij een huis gekocht in Medemblik. Ze verhuizen deze maand. Ik kan van alles meedragen aan voorwerpen – hopen dat het geluk brengt, maar het werkt niet echt. Ik mag er niet eens over beginnen. Ik word ter plekke gefuckt als ik over Medemblik begin.
Ik zou graag willen doorlezen. Het script uitlezen, maar dat mag niet. Als je meer weet dan je mag van je toekomst kun je alles herschrijven. Loop je kans scripts van andere te herschrijven. Ik moet het uitzitten.
Net als elke andere ziel, maar ik kan wel eerder een post uitbrengen dan de bedoeling is.