Een tijdcapsule is een capsule gevuld met voorwerpen en/of informatie, die bedoeld is om mensen in de toekomst (zoals archeologen, antropologen en historici) te helpen een beeld te krijgen van een bepaalde tijdsperiode. Meestal betreft het een metalen cilinder of opbergkist, waarin voorwerpen en informatie die typerend zijn voor de tijdsperiode waarin de capsule gemaakt is, worden opgeborgen. Deze wordt vervolgens begraven of opgeborgen met het doel hem op een vooraf bepaald tijdstip in de toekomst te heropenen.
Bewaard: Ik zou Marinda kunnen klonen. Alle middelen die we nodig hebben zijn er. Ze was naar de kapper geweest en had haar blonde haren laten afknippen. Toen ik haar zag was het haar vuurrood – had ze een zakje met haar staart gebonden in een elastiekje in haar vuist. “Kijk”, zei ze. Die avond vree ik met een meisje dat ik nauwelijks herkende. Het was een kleine boost in de crisis die we af en toe hadden. Het was nog steeds gewoon Marinda. De staart ligt in de kist verpakt in zilverfolie. Samen met haar schrijfsels en die van mij.
Bewaard: Maureen had een ketting voor mij gemaakt. Het was een leren buideltje met een steentje erin. Netjes geponste gaatje met een touwtje maken het kleine stukje leer tot een buideltje. Het ligt in mijn kist. Het steentje is van de betonnen vloer van het Rijksmuseum.
We lopen door de kelders van het Rijksmuseum. De ogen van Romeinse en Griekse goden turen door de stilte van de ruimte. Hier is zelden iemand. Deze kelders strekken uit to ver voorbij het pand zelf, onder het museumplein en de volle terrassen. Bewaren – alles wordt bewaard hier dat waarde heeft. Het waard is. We lopen langs een stelling met aardewerk, zorgvuldig ingepakt en verzegeld. In de hoek is Denise een collega druk bezig met een aantal stukken. Een hondje staat op een statief en wordt met de hand schoongemaakt.
“Wat is het?”, zeg ik. Denise tuurt onder haar bril met een verbaasd gezicht. “Een hondje”, zegt ze. “Zie je dat niet?”. Maureen grijpt in. “Dit is Jeffrey, we zijn even een rondje aan het doen.”, zegt ze. “Oké – hier is het niet zo spannend hoor, met uitzondering van dit gedrocht-je dan.”, zegt ze. “Deze stukken worden vandaag opgehaald. Ik moet ze nog fotograferen.” Ik begin te grinniken. “Lijkt me lastig zijn beste kant te kiezen.”, zeg ik. “Gelukkig heb ik protocollen.” zegt Denise. “Ik heb in deze geen creatieve vrijheid.” Maureen trekt aan mij hand. “Kom”, zegt ze. “We laten Denise maar even haar werk doen.”.
Tussen de stelling van curiosa stoppen we en geeft Maureen mij een zoen. Van alles wat hier aan waarde bewaard blijft in deze kelder, is zoiets simpels en vluchtig toch het meest waardevol. Ik zie een steentje op de grond liggen. Het is niets waardevols – maar ik steek het toch in mij zak. “Wat doe je?”, zegt Maureen. “Ik kom hier nooit meer denk ik – dit is vast het enige dat ik mee mag nemen.” Maureen knikt.
Bewaard: Akky had een zoen geplaatst onder de brief. Een vierkantje geeft de exacte plek aan. Hij zit daar – bewaard.
Ik zou je willen bewaren – als het lekkerste op mijn bord. Conserveren tot iets onbeperkt houdbaars. Iets “houden van” – houdbaars. Iets dat nooit opraakt. Net als Charlie’s eeuwigdurende toverbal – elke dag een nieuw kleurtje – elke dag een nieuw smaaktje – elke dag en nieuw geurtje. Heerlijk – oneindig.
Bewaard: Ik heb een polaroid van Lieke die nog redelijk goed is. Ze ligt met het laken tussen haar benen in bed te slapen. Het is een magistraal mooie foto.
Ruth ligt in de tent als ik buiten staar naar het strand. We hebben een van de eilanden bezocht en zijn die ochtend naar een Griekse tempel gegaan. Het is vreemd als je bedenkt dat de rekensom van je leven in vergelijkingen met een gebouw dat er staat zo’n ondenkbaar getal oplevert. Het houdt mij bezig – het relativeert alles. Ik heb mijzelf al een beetje herpakt nadat we het echte wandelen achter ons hebben gelaten. We hebben heus wel een groot deel van haar route gelopen. We kunnen nu de spullen in onze tent laten en als echte toeristen zien wat er bewaard is gebleven.
Wat er bewaard is gebleven van onze liefde is mij nog niet helemaal duidelijk, het komt vast goed.