Dit verhaal heb ik wel eens terug gehoord van iemand op een feestje. Blijkbaar is grappig genoeg dat anderen het hergebruiken, geen punt. Ik geef toe dat het een aardig verhaal is, tot je het natuurlijk gaat vertellen tegen iemand die het al kent van zichzelf.
Mijn zus zat in een hecht groepje dat was uitgenodigd voor haar verjaardag. Het was zo’n “kringetje zit” avond en dood saai. Ik denk dat ik witte wijn dronk, wellicht heeft het iets te maken met hoe ik eindigde die avond. Het feest was snel voorbij en de avond was nog jong, niet snel nadat iedereen weg was ging ik op weg naar de stad.
Het was koud buiten en warm gezellig binnen in Lugosi. Ik ben geen grote drinker, ik vind het prima om aangeschoten te zijn maar ik hou er van nog wel te weten wat ik zeg en hoe. Ik kan redelijk terug halen hoe die avond verliep binnen en wie ik heb gesproken. Maar het moment dat ik naar buiten ging en vooral de wandeling terug naar huis kan ik niet meer herinneren.
Het moet laat in de ochtend zij geweest dat ik mijn moeder tegen kwam onderweg naar de douche. In plaats van de vraag “heb je een leuk avond gehad?” zei ze “jij hebt een leuke avond gehad!” ik snapte niet waarom tot ik in de spiegel zag dat ik onder de zwarte vegen zat. Mijn handen waren pik zwart en koste mij aardig wat moeite mijzelf schoon te krijgen.
Ik had nog steeds geen enkel idee tot ik mijn kamer in kwam en ik zag dat er naast mijn bed een enorme autoband lag die ik bij opstaan niet eens had opgemerkt. Ik had werkelijk geen idee waar het ding vandaan kwam, hij was niet te tillen en verklaarde ook waarom ik zo’n spierpijn had.
De autoband heeft met een beetje praktische aanpassingen een tijdje gefunctioneerd als tafel.