Een kurk is een stop van het gelijknamige materiaal (kurk) om flessen af te sluiten. Een kurk wordt meestal met een kurkentrekker verwijderd. Een kurk op een bepaalde fles bier of mousserende wijn kan met de hand voorzichtig losgewrikt worden nadat het borgende ijzerdraad is verwijderd.
Deze flessenpost wordt steeds minder. Op een dag enkel met een propje papier afgesloten. Dan stopt het vanzelf. De kurk zit al in de fles eigenlijk. Zo als zo veel flessen eindigde op het strand en heel veel kurken.
Soms is het moeilijk iets los te laten. Met iets te stoppen. Heb je niets meer te vertellen. Hou je het gesprek aan omdat loslaten moeilijk is. Het geef niet – deze meisjes laten mij niet los. Ze zitten er nog – in mijn eerlijkheid – soms in mijn dromen. In hoe ik handel – beoordeel en filter.
Er zit nog een klein beetje rebel van jou in mij. Een beetje rust te luisteren. Een beetje ongeduld. Een klein beetje tekenen. Een beetje lezen. Er zit nog een klein beetje vrijen met jou in mij. Beetje zoenen en knuffelen. Een klein beetje lachen of fronzen. Een heel klein beetje.
Er zit nog een klein beetje hoop van jou in mij. Een klein beetje stout. Een klein beetje lief. Een klein beetje hollen. Beetje vallen en opstaan. Een klein beetje huppelen. Er zit nog een klein beetje schreeuwen van jou in mij. Een klein beetje fluisteren. Een ietsiepietsie beetje.
Er zit nog een klein beetje humor van jou in mij. Een klein beetje lachen. Een klein beetje huilen. Een klein beetje dollen. Beetje falen en succes. Een klein beetje dansen. Er zit nog een klein beetje zingen van jou in mij. Een klein beetje vals soms. Een heel klein beetje.
Het is nu een klein beetje van mij. Een heel klein beetje.
Ik had Maureen gebeld voordat ze weg ging. Het koste mij aardig wat moeite na mijn verjaardag maar ik kon me er zelf toch toe zetten. Het was de dag voordat ze weg ging. Heel ver weg. Ik had weinig opgeschreven van dit gesprek. Ik weet alleen dat ik bijna moest janken.
Let je wel goed op? Komt hij je ophalen? Ga je niet te lang weg? Ben je niets vergeten? Heb je mijn adres genoteerd? Drink je genoeg? Pas je op voor andere mannen?
“Ik heb mijn haar gemillimeterd”, zei ze door de telefoon. “Wat? Nee? Je maakt een grapje.”, riep ik. “Ik blij dat ik dat niet zie nu.” Het was niet aardig. Maureen was stil andere kant. Ik hoorde haar zuchten. Toen zei ze: “Ik heb het gedoneerd aan een stichting die er pruiken van maken, het was lang genoeg.”
“Lang genoeg? Het lag op je heupen.”, dacht ik. Dat mooie haar op haar heupen en pikzwart. Een rechte pony en pikzwart haar. Ze leek op Hiawatha zusje.
Hiawatha? Weet je wel?
“Verdomme Maureen”, dacht ik. Ik moest het loslaten – ik had er niets meer over te zeggen.