Een traan is een zoute druppel oogvocht, en de vloeistof waaruit tranen bestaan wordt ook wel traanvocht genoemd. Traanvocht is een vloeistof die voornamelijk dient ter bevochtiging van het oog. Daarnaast drijft het stofdeeltjes af die langs de wimpers weten te komen. Ook bevat het stoffen als lysozym, een eiwit dat de celwanden van bacteriën afbreekt zodat deze onschadelijk worden gemaakt.
Ik weet wel hoe meisjes huilen. Dat is – als ze huilen. Ze het niet achter hun ogen laten hangen. Die woorden – het schreeuwen in hun keel. Net zolang tot ze koppijn krijgen. Het ergens anders gaat zitten in hun lijf. Het zich fysiek gaat vertonen. Op wat voor plek dan ook. Het jeukt en irriteert. Ze het weg slikken.
Omdat mannen altijd teleurstellen. Dingen doen die niet zijn te begrijpen. Ze niet opletten. Emoties te veel worden. Hormonen opspelen. Het dat moment van de maand is. Er niets is dat je kunt zeggen. Ze je toch niet geloven. Ze hun elleboog omhoog gooien en je weg duwen.
Sommige meisjes huilen zowieso niet – niet toen en niet nu. Hadden me dingen verteld. Verteld hoe ze haar eerste dochter verloor. Ze iets had opgelopen in dat land ver weg en dacht dat ze dood ging. Op het nippertje een sunamie overleefde. Pas nu beseft dat het toen wel heel anders had kunnen aflopen op dat feest en die 3 jongens. Toen een er van gelukkig bedacht haar veilig thuis te brengen.
Ik was er niet ze te beschermen. Om dingen te voorkomen. Ze moesten het doorstaan. Simone kan ik wel beschermen – ik doe dat al heel lang. Niet als een waakhond of angsthaas, maar wel door er voor haar te zijn. Simone huilde zelden toen ik haar leerde kennen. Slikte een hoop in. Dat is gelukkig wel iets minder
Toen ik thuis kwam moest ik haar zoeken. Ze zat in een hoekje. Zo ver mogelijk van het raam vandaan. Met haar pyama nog aan. “Moet je niet naar school?”, vroeg ik. “Ik durf niet meer.”, zei ze. Haar ogen glinsterde niet meer. “Wat is er dan?”, vroeg ik. “Ik weet het niet.”, zei ze. Opgebrand was ze. Leeg. Het duurde weer even voor ze weer de oude was. Lang genoeg.
Vrouwen – meisjes zijn bijna net als jongens – mannen. Bijna, maar dan met de tranen achter hun ogen. Het vermogen te slikken – tot het vol loopt. Niets zeggen tot het te laat is. Opkroppen – en verwachten dat je het gewoon ziet. Afvragen waarom niet.
Tot ze weg is. Je alles moet doen om haar weer terug te krijgen.