De Afsluitdijk is de waterkering tussen Noord-Holland en Friesland, die het IJsselmeer afsluit van de Waddenzee. Hieraan ontleent de dam zijn naam. De Afsluitdijk is belangrijk om Nederland tegen overstromingen te beschermen. Het is ook een eindeloos stuk weg tussen jou en je vakantie liefde.
Ik was smoor verliefd. Had mijn racefiets gepakt en was ondoordacht zo de provincie Noord-Holland uit gereden. Met een zak krentenbollen. Bedacht ergens halverwege dat het een pokke eind was en had verder een trein gepakt richting Den Helder. Daar had ik de moed weer verzameld en was de dijk op gereden. Een route met zicht op niets – enkel de dijk. De afsluitdijk is voor een fietser het meest saaie dat je kunt fietsen.
Ik moet rond 4 uur bij haar hebben aangebeld. Het gezin was in rep en roer. Stond dat jongetje uit Haarlem gewoon voor de deur, maar Akky was er niet. Die was basketballen. Ik kreeg een kopje thee. En nog een – iets anders drinken. Net zo lang tot ze binnenkwam met haar sporttas. Akky was net zo in de war.
“Mag ik mijn kamer laten zien pap?”, vroeg ze. Hij gaf een onduidelijk antwoord. Liep ik daar naar boven met mijn strakke wielerbroekje – zeem leren stuk in mijn kont. “Leuk”, zei ik. Terwijl ik op haar bed zat. Intussen realiseerde ik mij dat ik terug moest. Dat ik op een of andere manier in Friesland terecht was gekomen, maar ook dat pokke eind terug moest. Mijn poten mij bij elke stap afstrafte. Ongetraind – onbedacht, enkel smoor verliefd.
Op Texel had ik haar leren kennen. Ze was zo mooi. Tijdens de dropping – een nacht spel waar je gedropt werd in het midden van nergens. Liep ik met haar. We hadden eindeloos gepraat. Al eerder eigenlijk al – bij de kantine. Ik rende achter haar aan. Toen ze opstond en ze zei “Ik moet naar bed.” Ik heel even dacht: “Dit is het.” Ik het daar niet bij liet zitten en achter haar aan rende. “Ben je er morgen weer?”, vroeg ik. “Is goed.”, zei ze. Wat volgde was een onvergetelijke vakantie liefde en ontdekking. Ik zoende haar bij die dropping alsof – nou, nadat ik het zo goed door Karin in de bollenschuur had geleerd.
Ze zwaaide naar mij toen ik vertrok. Ik zwaaide heel stoer terug. Zocht om de hoek heel snel op waar ik heen moest fietsen. Ik had werkelijk geen idee. Heb het tot aan Den Helder gered – Alkmaar. Waar ik mijn vader belde die mij heeft opgehaald.
Met nog maar een krentenbol.
14 jaar, zo verliefd.