Planning heeft zowel betrekking op het proces om tot een plan te komen, op het plan zelf als op de juiste en tijdige uitvoering van het plan. Een van de belangrijkste doelen bij een planning is het in beeld brengen van de mate waarin beoogde routes en actviteiten van elkaar afhankelijk zijn – het zogenaamde kritieke pad. Inzicht hierin opent de mogelijkeid om naar alternatieven te zoeken, om de kans op stagnatie te verkleinen.
In geval van een plan is inzicht krijgen in alternatieven slim. Om de kans op stagnatie te verkleinen dus. Het is dan ook wel duidelijk dat een plan nooit echt toepasbaar is op het werkelijke leven. De werkelijkheid heeft altijd een ander plan
Of zij. Want wat als je haar al hebt gezoend. Haar al hebt gezoend en het tussen je oren is gaan zitten. Ze in elke gedachte zit. Elke vezel in je lichaam hunkerd naar haar. Je weet waar het heen gaat. Je weet dat het niets kan worden, maar toch. Dan is je plan van tafel.
Mijn cijfers kelderde drastische toen mijn plannen wijzigde. Die meisjes als stoorzenders er strepen doorheen trokken. Het was me nooit opgevallen, maar het is duidelijk te zien in mijn oude rapporten. Die zaten ook bij het fotoalbum dat ik dit jaar kreeg voor mijn verjaardag. Onduidelijk wat ik nu van plan was. Waar die plannen bleven.
Bo heeft geen huiswerk – nooit. Ik ben er jaloers op. Het heeft een prijs alleen – een prijs waar ik geen enkele notie van heb. Ze heeft niets op zak. Geen diploma. Geen plan – geen richting. Haar vader probeerde het nog. Ze had er geen zin meer in. Ik heb er een keer naar gevraagd. “Ik heb geen tijd om op school te zitten.”, zei ze. Ik vond het heel stoer klinken toen. Intussen verspilde ze al haar tijd.
Wat was ik van plan. Waar was het plan om gewoon je examen te halen bijvoorbeeld? Je na je stage gewend was genoeg geld te hebben om te doen en laten wat je wilde. Dat je na je stage een baan moest zoeken zodat je elke week geld had. Voor de kroeg – voor haar.
Omdat zij daar op je wachte. Je haar niet kon loslaten. Je je moest concentreren op een plan waar je al jaren mee bezig was, maar zij het zo van tafel veegde. Je haar gewoon de schuld gaf en alles tot op het laatste moment uitstelde.
Ik had geen plan voordat zij kwam – spaarde niets. Dacht nergens over na – niet te lang, niet te moeilijk. Was, maar niet in momenten. Keek, maar niet vooruit. Ging, maar kwam nergens. Tot mijn handen gleden onder haar shirt en ze mij vroeg: “Wat ben je van plan?” Ik antwoorde: “Nu ben jij het.”
Bijna had ik het allemaal opgegeven. Alles gegeven aan hun zonder iets over te houden. Mijn tijd verspilt mijn plan verkwanst.
Bijna.