De eerste klokken waren zonnewijzers waarbij de schaduw van de stift, die zich verplaatst als gevolg van de draaiing van de aarde, een maat voor de tijd aangaf. Via zandlopers en allerlei andere mechanismen werd uiteindelijk het mechanische slingeruurwerk uitgevonden. Vanaf dat moment was de tijd met enige nauwkeurigheid te meten.
Ik weet wel wanneer iets draait. Iets schuift naar een andere plek. Elke dag. Wanneer tijd door je vingers glijdt als zand. Je het liefst alles nauwkeuriger had willen meten. Tijd had willen hebben – te ervaren. Elke seconde met haar in bed. Elke slag in haar borstkast wilde horen. Je het moet doen met de flarden. Het liefst alle details ergens had willen opslaan.
Ik weet wel wanneer iets slingert. Het swingt van rechts naar links – Van haar af – naar haar toe. Verdwaalt soms – onduidelijk welke kant het op moet. Als zandloper – een wandelaar door de tijd. Verspilde uren – verkwanselde dagen. Je van haar weg slingerde. Je aandacht en focus op haar had moeten liggen en je je tijd verdeed aan andere dingen.
Ik weet wel wanneer iets nauwkeurigheid vraagt. Het er niet is. Je weet dat wat je registreerde – opsloeg niet klopte. Als alles lijkt gekleurd te zijn door de dagen die tussen het werkelijke moment en schrijven zit. Enkele minuten al invloed hebben op wat ik dacht en ze echt had gezegd – ik het opschreef.
Ik weet wel wanneer iets tijd vraagt. Ik niet de tijd neem, maar de makkelijkste weg. Zo als elke man ergens overheen wil stappen. Hij denkt dat dat de oplossing is. Wij niet als vrouwen het liefst ergens dwars doorheen willen. Dat dat de grootste frustratie is van elke vrouw aan een man – een die ergens overheen stapt – uit de weg te gaan. Het probeert te vermijden
Dat ik altijd iets toevoeg aan wat ik al heb genoteerd – omdat ik denk dat ik heb onthouden. Krijg ik mijn woorden vaak genoeg terug. Ze vóór het gesprek al weet dat ze het argument gaat winnen. Ik niets meer kan uitleggen als ze me aankijkt en ik op mijn woorden moet letten. Als ze me aankijkt en ik al begin met stotteren. Ze doet het niet bewust. Ze doen het niet bewust. Zoals elke meisje elke vrouw voor haar hetzelfde deed.
Zijn strijd haar te begrijpen en die signalen op te vangen is een eeuwige strijd. Van vader op zoon – van oud naar jong. Die onderliggende dingen die hij pas hoorde – zag als het eigenlijk te laat was. Als hij had moeten opletten. Dat is niet af en toe – het is elke dag. Elke seconde. Vanaf het moment dat hij de tijd met enige nauwkeurigheid kon meten. Hij dat had uitgevonden en dat kon.
Maar alleen zij het werkelijk bijhield.