Een vlecht of platting is een sterke bundel gemaakt van draad, haar, riet, stro, touw of ander materiaal, bestaande uit drie of meer strengen die in elkaar gevlochten zijn. Het maken van een vlecht wordt vlechten genoemd. Vlechten wordt van oudsher gedaan voor diverse doeleinden, zoals voor het maken van manden en als haardracht.
Ik schrijf om te vragen of het iets beter met je gaat. Je de laatste keer schreef dat je zo ziek was. Het moet wel de koudste winter in eeuwen zijn hier in Haarlem. Bij jou is het snik heet schreef je.
Hier heeft het al een paar keer flink gesneeuwd. Ik moet je brief wel twintig keer hebben gelezen intussen. Hoewel je iets dergelijks niet kan aflezen – klink je moe. Ben je nu al moe?
De post was weken geleden ook gekomen met jou vlecht. Ik moet je zeggen dat ik daar aardig door geshockeerd was. Hij is nog prachtig. Zo zwart en lang. Ik heb mijn kapper gevraagd hoe ik je een vlecht het beste kan bewaren. Hij vond het een rare vraag.
Het blijft ook bizar, zo’n stuk haar van jou. Afgeknipt – een stukje haar als het stukje leven dat ik met jou mocht delen. Wat kan ik meer zeggen – dan dat ik je mis. Dat ik dit goed kan – verzinken in zelfmedelijden.
Maar dat ik je het breken van mij hart vergeef. Dat ik wil dat je terug komt – gezond en wel. Je als je langer blijft alles overleeft dat je te wachten staat.
Dat ik je wil zien – nu je haar wellicht iets langer is dan toen je vertrok. Deze winter duurt te lang. Het was vast draagbaar geweest als je er was geweest.
Ik wil nu bij je gaan liggen en vrijen met je als de nacht begint. Wakker worden in de strepen van het ochtend licht. Je slaapklit ontrafelen en vlechten. Je adem vangen in mijn knuisten. Je gedachtes lezen als je ze voordraagt. Als je praat in je slaap.
Het is de tijd die je had – die je altijd het hardst nodig lijkt te hebben. Waar je naar hunkert. Omdat grijze gebeiden zijn verdwenen. De kleuren lijken te zijn gebleven. De tijd de werkelijkheid heeft ingekleurd.
Ik geloof in onze herinneringen. Zij zijn zo mooi als ik slaap en droom. Als ik wakker word en zij naast mij ligt. Als er niet meer genoeg tijd is. Het lijkt. Als er geen kleuren zijn te benoemen die aangeven wat het is. Wat zij is. Geen combinaties op kan roepen die omschrijven wat wij hebben. Het is dan dat ik de conclusie trek dat alles beter is samen.
Deze winter maakt alles zwart en wit. Het kan wel wat kleur gebruiken. Een kleurtje als de gedachte dat jij kon dansen zonder muziek. Pas je goed op jezelf – pas je goed op?