Als ze boos is voelt ze zich vervelend. Ze boos is op iets of iemand: op een ander, of op mij. Ze kan boos worden als ik iets vervelends zeg, of iets kapot maak. Soms is ze boos omdat ze iets niet krijgt, omdat iets verkeerd gaat of niet lukt. Of omdat iemand anders gemeen tegen haar doet. En soms is ze boos zonder reden, en weet ze niet waarom ze boos is.
Ik weet wel hoe het is als ze boos is. Ze stampvoetend voor je neus staat. Zegt waar het op staat. Je niks meer kan zeggen. Alles wat je zegt dingen nog erger maken. Dan moet je je mond houden. Luisteren. Kun je heus niks weg vrijen – knuffelen of zoenen. Heus niet.
Dan komt dat vingertje. Die komt vlak voordat ze haar armen over elkaar heeft. Een beetje naar achteren leunt en gaat zitten wachten tot ik iets zeg. Knikt een beetje. Luistert. Dan, nou dan draait ze alles om wat ik net heb gezegd. En dat vingertje. Elk woord krijg ik dan een voor een terug – voor mijn kiezen. Alleen net even anders.
Waarheid is die van haar – niet altijd die van mij. Waarheid als een nuance. Een verschil. Als zout en suiker. Naast elkaar gelijk – bijna identiek, maar als je het proeft herken je het verschil. Dan is er hommeles. Als het suiker is maakt het niet uit, maar als het zout is bijt het.
Soms helpt het niet – niets helpt dan. Ik weet dan heus wel dat het goed komt, maar wil dat het liefst meteen oplossen. Soms moet je het laten. Beetje laten sudderen. Ligt het in de week. Een dag een week. Vrouwen kunnen heel lang boos zijn. Langer dan mannen.
Marinda speelde ‘Woede’ een rol die op haar lijf geschreven was. Stampvoetend stormde ze het podium op. Ze was geweldig. Zo mooi en zo goed gespeeld. Het hele stuk ging aan mij voorbij. Ik zat alleen naar haar te kijken. Haar blonde haren waren in een grote bos plukken omhoog gekamd. Haar jonge borsten staken als pijlpunten door haar uit een stuk genaaide zilveren hobbezak. Ze was zo mooi.
Boos is niet erg – zolang je het kunt oplossen. Als meisjes boos zijn – vrouwen boos, zijn ze prachtig. Als ze pleiten voor iets. Iets van haar en iets van jou. Iets van jullie – ons. Als het belangrijk is – belangrijk er iets van te zeggen.
Zeg het maar lief – heel boos.