Ascese is het streven naar of het beoefenen van een reine levenswandel door de eigen hartstochten en begeerten te beteugelen en zelftucht toe te passen. Ascese kan gepaard gaan met meditatie om de geest stil te maken. In religieuze zin is ascese het streven naar beheersing of onderdrukking van natuurlijke verlangens om tot een vorm van reinheid te komen. Vasten en seksuele onthouding zijn in die zin vormen van ascese.
Deze meisjes komen inmiddels vast jullie de neus uit. Mij nooit. Het is ook niet voor jullie het is voor mij – de zoektocht naar beteugeling van mijn begeertes. Sommige mannen hunkeren naar nieuwe jonge dingen. Ik niet. Dit is mijn therapie – dit is mijn crisis.
Mannen zijn al op zoek naar beteugeling van hun begeertes vanaf dat god nog een klein meisje was. Ze haar armpjes om deze aarde gooide en bedacht dat ze er iets van ging maken. Toen ze uit pure verveling een jongetje creëerde. Niet lang na dat ze iets had gemaakt naar haar eigen evenbeeld – iets dat ze al kende.
Het bleek een oncontroleerbaar wezen. Arrogant en roekeloos. Toch was ze gecharmeerd van hem. Hij was mooi en gespierd. Niet lang daarna had hij haar van alles ingefluisterd. Dat hij er het eerst was gecreëerd. Het sterke geslacht was. Dat hij alles had gemaakt waar hij zijn neus of iets anders in kon steken.
Zij hield van hem – maar het was vooral een eenzijdige liefde. Een waarbij zij alles gaf en hij alles nam. Totaal roekeloos was hij als het ging om het leven op aarde. Zijn geloof in haar. Ze had hem wel dingen verteld – hij had het niet begrepen. Misvat – verdraaid. Als het nog kleine kind dat het was in geest, verkrachtte het alles dat zij was en had gemaakt.
Het duurde niet lang tot de totale chaos. Zij uit pure wanhoop hun uit het paradijs weg stuurde. Het jongetje wilde maar niet volwassen worden. Niet lang daarna vloeide het bloed waar dat het normaal nooit had gedaan. Roofbouw pleegde hij en alles dat begeerlijk was nam hij zonder iets van een wederdienst tot zich.
Maureen is aan het voorlezen: “In de kunstgeschiedenis waren vele vrouwelijk pioniers. Eén daarvan was Sofonisba Anguissola. Toen Michelangelo haar werk zag zei hij: “Ze heeft het talent van een man”. Sofonisba leefde tijdens de Renaissance en kreeg een hoofse opvoeding aan het hof van Cremona. Ze leerde, net als haar zussen, Latijn en kreeg lessen in muziek en schilderkunst. Op zoek naar een geschikte huwelijkskandidaat voor zijn dochters reisde vader Anguissola stad en land af met hun zelfportretten die als veredelde visitekaartjes gezien kunnen worden. In Florence ontmoet hij Michelangelo, die meteen onder de indruk was van Sofonisba’s schilderijen. Hij vroeg haar om tekeningen te maken waarin ze verschillende emoties moest vastleggen. Dat deed ze. Met als gevolg de uitspraak hierboven van Michelangelo. Overigens was dat destijds een groot compliment. Het talent van een man hebben.”
Maureen klapt het boek dicht. “Pfff… mannen”, herhaalt ze nogmaals. Het is het laatste dat ik over haar heb opgeschreven.
Dit zijn de dingen waar de man mee in het reine moet komen. Waar hij haar voor vergiffenis om moet vragen. Zelfzucht op zou moet toepassen. Er is niets zo mooi als een meisje – zo mooi en sterk als een vrouw. Omdat zij het zijn die alles kunnen creëren. Altijd zelfzucht toepassen – onthouding en controle hebben. In ieder geval meer dan mannen.
Niet omdat ze geen zin hebben. Ze zonder lusten zijn. Ik weet wel beter, maar omdat de kans groot is dat ze weer een jongetje creëren. Een jongetje dat alles vernield en waarvan je te veel houdt. Het is al vanaf dat zij een meisje was en hij het jongetje. Zij tot vrouw volwassen werd.
Hij bleef wat hij was.