Pinguïns of vetganzen zijn een orde van niet-vliegende zeevogels die alleen voorkomen op het zuidelijk halfrond. De pinguïns behoren tot de orde Sphenisciformes, klasse Aves (vogels). Alle moderne pinguïns behoren tot de familie van de Spheniscidae, maar er zijn uitgestorven soorten die buiten deze kroongroep vallen.
Intussen en vervolg op (Kip)
Pinguïn vond zichzelf helemaal geen vetgans – zeker niet nu. Nu hij met zijn garde al maanden onderweg was. Hij elk klein beetje vet had verbruikt. IJsbeer had hem ondanks dat – al eens te vaak ijlend en watertandend aangekeken als vette gans. Gelukkig kon zeeleeuw er nog een snuit tussen steken. Een snuit vol met gevangen vis. “Hou je in.”, riep hij dan. De vis kwam ijsbeer zijn neus uit.
Een walvis was niet gemaakt voor dit soort overvolle top cruises. Hij vergat soms dat hij niet helemaal kopje onder kon- mocht met al dat volk op zijn rug. Dat is lastig voor zo’n klein brein. Zo’n lichaam dat enkel en alleen functioneerde door oerimpulsen en gewoontes. En dan was daar nog af en toe die jeuk. “Jeuk!”, riep hij dan waarop iedereen aan dek spontaan zij huid begon te krabben.
Goed dat sneeuwkonijn nog af en toe een liedje wilde zingen. Albatros hoopvol was als ze de neus in de wind gooide en zei dat ze land rook. Goed maar eigenlijk duurde al dit veel te lang – te lang voor iedereen. Pinguïn las intussen hoopvol uit zijn boekje voor:
Antarctica is het continent rond de zuidpool van de Aarde. De benaming Antarctica komt af van ant-arktikos, een Grieks woord voor “tegenover het noorden”. Met een oppervlakte van 14 miljoen vierkante kilometer is het het vijfde continent, na Azië, Afrika, Noord-Amerika en Zuid-Amerika, en voor Europa en Australië.
Langs de kusten van Antarctica leven echter vele dieren, waaronder pinguïns, walvissen en zeehonden. De wateren rond Antarctica zijn rijk aan voedsel. De basis van dit voedsel wordt gevormd door plankton. Dit plankton wordt weer gegeten door krill. Krill vormt op zijn beurt het hoofdvoedsel van walvissen, die er vele tonnen per dag van naar binnen werken.
Onder de poten van pinguïn begon een maag enorm te bulderen. Iedereen had het moeilijk, maar het doel leek voor iedereen een goed plan. Vooral voor ijsbeer – wie ging er immers nog een pinguïn missen tussen hele hordes vetganzen.
Wat dat betreft werd het vast een goede lekkere – (zwart) witte, vette kerst.