Ga naar inhoud

Lifeblog

Menu
Menu

288 Kakofonie (Vervolg op: Hanschrift)

Gepubliceerd op 2 december 20172 december 2017 door Livecast

Kakofonie is het door elkaar heen klinken van niet bij elkaar passende of niet op elkaar afgestemde geluiden. In overdrachtelijke zin wordt de term ook gebruikt voor andere zintuigen: een kakofonie van kleuren, een kakofonie van geuren.

Deze ochtenden – die van zaterdag en zondag – zijn zo. Waar je en nummertje moet trekken om iets te zeggen. Dat was wel eens anders. Anders – als het ritme in je hoofd werd bepaald door het bonzen van je hart. Iets te veel alcohol in je bloed en het dansen in je benen. Dansen die nacht met haar.

Zij met een kopje thee voor je zat. Jou overwinning. Je haar weer mee had genomen en ze was blijven slapen. Voorbij aan alle regels. Dingen die ze nog moest doen als juf – je er nog steeds moest achterkomen wie ze was. Wie – terwijl je toch zoveel al had gezien van haar. Haar blik op deze ochtend boekdelen sprak – anders wel die van mij.

“Heb je wel goed slapen?”, ze schrikt. Haar blik in verte trekt ze terug naar jou. “Jazeker”, zegt ze. “En jij?”, ik schud mijn hoofd. “Niet echt, toch een beetje last van de drank.” Stilte valt waar het ongemakkelijk wordt. “Als je wilt douchen kan dat hoor. “Ja”, zegt ze. “Laat ik dat maar doen.”

Er is niets duidelijk over wat wij hebben – en toch is er niets duidelijker dan onze liefde. Er is geen kennis van wat wij samen gaan verzinnen – maken en creëren. En toch weten wij dat het is. Dit wat wij hebben niemand kan vernielen. Verpesten of wij het zullen verbergen – ooit. Onduidelijkheid is in ons – in het ons zo duidelijk. 

Mijn lange trui hangt over haar naakte lichaam als ze de kamer uit loopt. Dit is mijn huis. Het is niet van haar. Het is niet de bedoeling dat dit na deze avond niet zo voelt. Het bij haar voelt alsof ze hier niet hoort, maar ik zie het aan haar. Ze moet weer naar huis. Naar haar huis – waar zij woont. Dat zij deelt met haar zus.

“Zal ik meegaan en je helpen met het huiswerk nakijken?”, vraag ik. Ze lacht, alsof ze het al hoopte. Hoopte dat ik haar niet zo maar liet gaan en in dit lege huis zou achterblijven. 

“Ja, dat is fijn.”, zegt ze.

Recente berichten

  • 404 Afschrijven (vervolg op: slenteren)
  • 403 Slenteren (vervolg op: Nirvana)
  • 402 Nirvana (vervolg op: Geloof)
  • 401 Geloof (vervolg op: Vesta)
  • 400 Vesta (Vervolg op: Zelfreflectie )

Recente reacties

Geen reacties om weer te geven.

Archieven

  • maart 2023
  • maart 2022
  • februari 2022
  • januari 2022
  • augustus 2021
  • juni 2021
  • december 2020
  • oktober 2020
  • augustus 2020
  • mei 2020
  • maart 2020
  • februari 2020
  • januari 2020
  • december 2019
  • november 2019
  • augustus 2019
  • december 2018
  • november 2018
  • oktober 2018
  • september 2018
  • augustus 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • mei 2018
  • april 2018
  • maart 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • december 2017
  • november 2017
  • oktober 2017
  • september 2017
  • augustus 2017
  • juli 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • januari 2017
  • december 2016

Categorieën

  • Geen categorieën
© 2025 Lifeblog | Aangedreven door Superbs Persoonlijk blog thema