Een held of heldin is een bestaand, fictief of historisch persoon die, wanneer geconfronteerd met gevaar en rampspoed of vanuit een zwakke positie, moed en de bereidheid tot zelfopoffering betoont voor een grotere zaak. Aanvankelijk had dit heldendom vaak te maken met strijd of het uitblinken in iets, maar later werd dit uitgebreid tot een meer algemeen moreel uitblinken. Verhalen van heldenmoed kunnen dienen als morele voorbeelden.
Maureen was mijn held – ik heb er veel maar Maureen was er eentje. Maureen had tot haar 13de op Karate gezeten. Karate mag uitsluitend voor zelfverdediging gebruikt worden en zoals een gezegde luidt: “Karate Ni Sente Nashi”, ofwel “In karate is er geen eerste aanval.” Een code waar Maureen zich aan hield – meestal. Ik ken mijn lichaam niet – misschien nu wel iets meer, maar dan heb ik voornamelijk over beperkingen.
Ik heb Maureen een keer iets zien doen dat haar ongekende vertrouwen in deze wereld, maar voornamelijk in haarzelf verklaarde. Het was toen wij redelijk aangeschoten onderweg waren naar haar huis. Ze haar fiets vanachter een andere fiets vandaan haalde en daarbij een andere fiets weg had gezet. Het ging allemaal zo snel. Er kwam een dame aan die haar een duw gaf en zei dat ze van haar fiets moest afblijven.
Maureen probeerde er een grapje van te maken, maar daar was geen ruimte voor. Toen de dame nogmaals probeerde haar een zet te geven draaide ze haar duw om in een soort vrije val richting de fietsen. “Toen het meisje opstond.”, vroeg Maureen “Gaat het?” Haar beleefdheid ontkrachte alle agressie. “Jawel”, zei ze “Sorry ik ben dronken.”, vulde ze aan. “Ik ook joh.”, zei Maureen. “Stel je niet zo aan.” Naast mij stond een jongen die ik net zo onder de indruk zag kijken als ik.
Toen we eenmaal een eindje waren verwijderd van ze op haar fiets. Hoorde we haar nog iets roepen, Ik greep mijzelf stevig aan haar vast omdat Maureen haar middelvinger opstak. Ik verstond niet wat het as maar het was blijkbaar niet aardig. Ik hoorde een soort “Pfff …held!” toen ze gelukkig haar beide handen weer op het stuur zette. “Tjeetje”, zei ik. “Jij bent echt een bikkel.” Maureen haalde haar schouders op.
Ik zat met haar op een terrasje in Amsterdam toen duidelijk werd dat zij wel wat wist van Karate. We een Japanner zagen op een gehuurde fiets die wiebelend langs reed. Een spiegeltje van een geparkeerde Harley aantikte. Naast het terras was een wat onguurder café met ook een terras. Er stond een enorme gast op uit zijn stoel die de Japanner van zijn fiets duwde. Toen deze opstond veranderde er iets in de houding van de fietsende toerist.
Maureen was ineens klaarwakker, “Let op.”, zei ze met een vooruitziende blik. Terwijl de Harley eigenaar nog een keer wilde uithalen schopte het kleine lichaam van de toerist hem zo onderuit. Ik had nog nooit iemand op die manier zien bewegen of een lichaam horen vallen. Soort “Plof of tumb….”
Bij de eigenaar van de Harley ging het light uit. Zijn vrienden op het terrasje bulderde van het lachen. Toen de toerist zijn weg weer vervolgde – schreeuwde hij, “Mafia, mafia!” De groep op het terras tilde het slachtoffer op en probeerde hem met bier over zijn gezicht weer nieuw leven in te blazen. Ik hoorde iemand roepen: “Hee Jan gaat het een beetje?” Maureen moest zo lachen: “Ik pies bijna in mijn broek!”, zei ze.
“Ik hoef jou niet echt te verdedigen hé.”, zei ik tegen Maureen toen we bij haar huis waren. Ze haar fiets afremde en tegen de gevel van haar huis pleurde. “Wat bedoel je?”, vroeg ze. “Wat je net deed was indrukwekkend.”, zei ik. “Nee hoor.”, zei ze “Ik ben dronken – anders had ik gewoon weggelopen. Ik heb liever dat je wel op mijn past – als ik niet meer op mijn eigen passen let.” Maureen stormde naar boven. “Bovendien moet ik heel nodig naar de wc – daar word ik agressief van.”, riep ze.
Toen ik thee ging zetten kwam ze de kamer weer in lopen. “Toch ben je een held.”, zei ik. “Lekker kopje thee.” zei ze. “Karate Ni Sente Nash…. Kanpai!”, voegde ze toe en hief haar thee glas. “Wat?”, zei ik. “Je moet met je poten van iemand afblijven”, vertaalde ze. “Proost!”
Maureen mijn held.