De misfit – het buitenbeentje is iemand die in zijn uiterlijk, gedrag of denkbeelden afwijkt van zijn omgeving. Vroeger betekende het ‘bastaard, onecht kind’. De betekenisontwikkeling van buitenbeentje verliep van ‘onecht kind’ via ‘niet in de eigen kring vaak – de familie passend persoon’ naar ‘buitenstaander’ en ‘zonderling’.
Ik ben geen buitenstaander – ik ben nooit een zonderling geweest, maar Ruth intussen steeds meer. Geen kneusje hoor, ze weet precies wat ze doet. Ze werkt zich helemaal het schompes – is vaak laat thuis en blijft hangen bij collega’s. Ik mag er niets van zeggen. Zeker niet toen ik niet echt reageerde toen ze zei dat ze gezakt was voor haar motorrijbewijs. Dat was niet lief. Ik ben ook nog steeds zo boos. Ik ben niet lief.
Ik zei toch dat ik afgeknipt zou worden – dat iemand dat tegen mij heeft gezegd:
Ik ben ooit afgeknipt van een foto. Ik weet het niet helemaal zeker, maar het werd gezegd – ik denk het. Het was op een trouwfoto van de soort van halfbroer van het vriendinnetje van mij toen. Er stond iemand naast mij die zei: “Als jij nou daar gaat staan, kunnen we je er altijd nog vanaf knippen.” Ik was te nieuw. Ik was de nieuweling in de familie. De koude kant.
Als een misfit, toch is de beste manier om dingen op te lossen de nar uit te hangen. Dat kan ik best.
Marinda lacht in haar vuistje als ze dit leest.
Hé – kijk nou daar is Cupido, met een shirtje aan dat zegt: “Ik ben samen met deze klojo” wijzend naar mij. Die jongen die alles denkt te weten over het liefde – leven. Intussen alles weg geeft dat hem wordt aangereikt – gegeven. Zijn hart – zijn ziel, als een misfit een debiel. Zonder verrassingen – zonder verandering van kleur of mening – tot zijn hart ooit verpacht weer retour gaat – ingeruild voor de rest van de wereld.
Humor dat redt de hele wereld. Ik hoef hem niet te zien, zet m op Ruth.