Evenwicht beschrijft een situatie waarin zonder verstoring geen verandering zal plaatsvinden. Dit kan zowel een maatschappelijke, psychologische, economische alsook een natuur- of scheikundige betekenis hebben. Het concept van het natuurlijk evenwicht als een technische term is problematisch geworden en wordt niet meer gebruikt in de oorspronkelijke betekenis van de definitie. Meestal wordt de term tegenwoordig buiten de wetenschappelijke context en bijna altijd met een waardeoordeel gebruikt. De natuur blijft in deze altijd opzoek naar evenwicht.
Ik lees mijn gedachtes. Ruth zag mij nooit schrijven. Het was meestal als ze weg was en een leeg huis mij overviel. Het geeft een vertekend beeld van mijn relatie met haar, ik had waarschijnlijk anders geschreven als zij er wel bij was geweest. Ik vond haar prachtig, maar kon weinig connectie maken met haar gedachtes. Ze werkte zo keihard. Kwam vaak moe en met blauwe plekken thuis. Patiënten van de Cruquiushoeve (epilepsiecentrum) waren soms sterker dan ze wisten – lichamen van een volwassen met de gedachtes van een kind.
Ik vond het heel bijzonder dat Ruth uit Franeker kwam – Ineke mijn allereerste vakantieliefde kwam daar vandaan. Ik had ooit dagen gedroomd hoe het zou zijn om daar spontaan op de stoep te staan. Nu liep ik hand in hand met Ruth, zomaar toevallig lang het ouderlijk huis van Ineke. De moeder van Ruth en haar vriend woonde in Franker – ook in een warm en mooi huis. De enige kerst die ik met Ruth vierde was daar en ik was toen hopeloos verliefd.
Ruth was een onrustig type. Volgens mij al heel lang. Op de camping op Terschelling hoorde ze al van Haarlem en de rest van de wereld. Toen ze daar in de winkel werkte. Toen ze klaar met haar school was en kon – vertrok ze. Haar opleiding was nog maar net begonnen toen ik in de keuken werkte bij de Cruquiushoeve . Ik kwam Petra (iemand van de toneelschuur) tegen die dezelfde opleiding deed en sprak haar aan tijdens hun rondleiding. Ruth stond bij het groepje, maar was mij niet opgevallen. We kwamen er later pas achter dat wij elkaar al eens eerder hadden gezien.
Wij leggen alles in een weegschaal. Dat komt omdat gelijkheid geen scheve gezichten veroorzaakt. Balans in een relatie is zeldzaam – er is altijd wel iets. Er is al een duidelijk verschil tussen mannen en vrouwen als dat de formatie is – maar ook tussen de een en de ander. Balans moet je zoeken en maken elke dag. Het is je gewichten eerlijk verdelen – je lasten, je lusten. Iets weggegeven zodat het voor een ander niet zwaarder weegt of iets anders niet zwaarder weegt. Iets laten of juist doen omdat het voor een ander fijner is. Het niet uitmaakt – je het niet voor je hoeft te houden.
Ik weet niet veel van de liefdes die Ruth hadden gepasseerd, ik weet er van een opvallende. Een onmogelijke liefde, maar ik heb haar beloofd daar nooit over te spreken. In bed was alles nieuw voor haar – zo leek het. Ik vrat haar op in bed – voor haar was er nog een hoop te ontdekken. Ik had al zo veel ontdekt.
Ontdekt: Bo ligt naast mij. “Zo dat was iets nieuws”, zegt ze. “Ja, dat was zeker bijzonder.”, zeg ik. “Ik denk dat ik dat nog wel een keer wil.”, zegt ze. “Dat begrijp ik.”, zeg ik. “Mannen kunnen niet meteen herstarten he?” zegt ze. “Nee dan gaat er iets kapot. Mannen maken ook een slaaphormoon aan. Ik doe even mijn ogen dicht, misschien over een uurtje, goed?” Bo staart naar het plafond, “Denk je? …..Smoesjes”, zegt ze. “Ik denk dat het voor mannen is voor hun eigen bestwil.”, zeg ik. “Dat denk ik ook.” zegt Bo. “Die lusten er wel pap van.” Ik geef haar een kus “Snelheidsbegrenzers”, zeg ik. “Irritant maar noodzakelijk – anders raakt het uit balans.”
Ruth ligt naast mij te slapen. Ik moet er uit, naar mijn werk, maar ik wil niet. Haar lichaam plakt aan mij vast als een lepeltje in een lepeltje. Ze duwt mij uit bed, “Je wekker is al gegaan, hoor.”, mompelt ze. “Ja, ja, ik weet het.” Ik kan er niet aan wennen. Uit bed stappen als enige – dat er iemand blijft liggen. Ik heb het zo vaak gedaan.
De dag moet beginnen – vandaag begint ook mijn eerste rijles.