Vanwege hun functie in de menselijke seksualiteit en de borstvoeding worden de vrouwelijke borsten in de meeste culturen beschouwd als een van de intieme lichaamsdelen van het vrouwelijk lichaam en worden daarom niet of met een zekere schroom in het openbaar getoond. Sinds de jaren zestig van de twintigste eeuw is een minderheid van vrouwen, voornamelijk in de westerse wereld, in opstand gekomen tegen het feit dat de borsten bedekt moesten blijven. Zij eisten het recht op hun borsten te tonen, vooral op het strand.
Er is geen man die borsten onopgemerkt laat. Het is onwaarschijnlijk. Ze doen hun best uit beleefdheid niet te kijken, maar het is erg moeilijk. Het is niet altijd seksueel bedoeld. Er zijn zelfs momenten dat ze niet weten dat ze het doen. Het is buiten alles een eerlijke fascinatie. Misschien is dit iets te warm stukje voor deze ochtend. Bijvoorbaat mijn excuses – ik ben een man.
“Wat ben je nou aan het klungelen.”, zei Bo ongeduldig. “Ik snap er helemaal niets van.”, zei ik. Ze sloeg de bandjes onder haar armen en draaide de beha om. Eigenlijk was de beha al bijna uit. Ik mocht alleen niets anders doen dan luisteren. “Als je nou met één hand dit bandje los krijgt gaan we verder.”, zei ze. Het was een onmogelijk taak wat ik ook probeerde. Met twee handen kon het makkelijk maar met één, hoe? En Bo had ineens alle geduld van de wereld. Toen pakte ze mijn hand en zette die op de sluiting van haar beha die om haar middel zat. Ik moest achter haar gaan zitten. “Als je nu met je pink en ringvinger het bandje rechts beetpakt hoef je alleen maar met je duim links naar de zijkant de duwen.”, zei ze. Ik snapte een beetje wat ze bedoelde. Ik mocht nog een paar keer oefenen maar toen lukte het. Ik was er niet op uit maar Bo had mij het meest geniale bij gebracht voor een jongen van mijn leeftijd. Dat klinkt banaal. Ik bedoel dat niet zo. Het was toch een geweldig truc? En het mocht bij Bo maar het was eigenlijk een heel groot geheim.
Ik sta met Maureen voor een schilderij van Jan Steen. De vrouw die te zien is, heeft net haar kousen uitgetrokken. De borsten zijn half ontbloot. Ze kijkt de kijker in de ogen. Op haar bed ligt een hond te slapen. De intieme setting zegt eigenlijk al genoeg. Maureen kijkt met aandacht naar haar boezem. “Mooi gedaan he?”, zei ze.
Daarna kwamen de weetjes: “De slofjes staan symbool voor het vrouwelijke. De kaars en pot onder het bed staan symbool voor de mannelijke. Er is een snaar geknapt van de luit en de luit ligt op zijn kop; een schedel en muziek liggen naast de luit. Dit alles verwijst naar vergankelijkheid, naar vluchtige liefde. Het slapende hondje verwijst naar wellust. De zonnebloem staat voor trouwe liefde.”
Marinda had een uitgesproken mening over haar borsten. “Er kan nog meer bij” of “Komt er nog wat van.” werd gezegd als ze naakt in de spiegel stond te kijken. Ik vond haar prachtig, zij waren prachtig.
We lagen op het strand – ik met Marinda en Bri (Brigitte). We waren die ochtend vertrokken en kwamen in de hal Brigitte tegen die in hetzelfde huis woonde. In een mum van tijd had ze haar spullen gepakt en was ze op de fiets meegereden. Voor ik het wist lag ik op een handdoek naast twee dames die al snel hun jaren zestig vrijheid namen en topless lagen te zonnen. Ik had Brigitte al wel en paar keer met slechts een handdoek uit de badkamer zien wandelen. Ze had altijd een grotere handdoek nodig dan Marinda.
Maar Brigitte was als een klein zusje – ik had er verder geen erg in – niet echt. Toen we aan het einde van de dag thuiskwamen en ik en Marinda al gedoucht hadden kwam Brigitte met slecht de handdoek om haar middel naar de douche toe – terwijl ik stond te koken. “Het maakt nu toch niet meer uit?”, zei ze. De gedachte dat ik de rest van de periode zo in dit huis moeten wonen was zorgelijk. “Mooie borsten heeft Brigitte, vind je niet?”, zei Marinda. Ik wilde het er niet over hebben. Ze is later die avond naar haar toe gegaan om te zeggen dat ik daar toch moeite mee had.
Lieve Jeffrey,
Toen ik vorige week bij de caravan kwam en mij ging omkleden viel er een stuk boomschors uit mijn beha. Verdorie, hoe zou dat nou toch zo zijn gekomen? Misschien was het toen ik mij een vrouw waande en je me tegen die boom drukte? Ik jouw handen voelde op alle plekken waar het niet mocht – je ongemerkt elk elastiek de baas was? Er is nog niet eerder een jongen geweest die dat mocht, maar jij wel. Vanaf het moment dat je knielde toen ik in het bos wegdook op die spoken tocht en mij zoende zoals niemand dat ooit had gedaan.
Ik mis je, dikke kus Akky
Ik stond in de hal te wachten op Tessel en Lieke bij de deur van de kleedruimtes van haar dames hockeyteam. Het was daar binnen een herrie van jewelste. Lieke had mij gevraagd of ik weer eens naar een wedstrijd kwam kijken. Het was na het feest bij de hockeyclub en Bo was toen al een tijdje in Zuid-Frankrijk.
Lieke stond ineens bij de deuropening met haar kleding in een prop tegen haar borsten aan geduwd. Er was niets aan Lieke dat miste of niet klopte. Binnen hoorde ik de dames grinniken. “Je mag heus wel even binnen komen hoor.”, zei ze. “Echt niet hoor Lieke!”, hoorde ik een van de dames roepen vanuit de ruimte. Geen idee had ik dat ik een half jaar later alles wat zij verborg mocht bewonderen.
Ruth staat in de keuken als ik achter haar ga staan. Mijn handen slechts een beweging naar boven hoeven te maken om overal bij te kunnen. Zo is het elke ochtend. Een shirtje over twee prachtig borsten. “Ik sta mijn brood te smeren, joh!”, zegt ze. “Ja, ik zie het.”, zeg ik. Terwijl ik mijn kin op haar schouder leg. “Heerlijk….pindakaas.”, zeg ik.
Onze hele vriezer lag vol met borstvoeding – echte moedermelk van Simone. Teun was eigenlijk de enige die het het langst heeft volgehouden aan de borst. De andere twee wisten echt niet wat ze nou met zo’n tepel moesten. Het was goed, nu konden we samen oplossen. Ik mocht er op die momenten niet eens naar kijken. Simone had er last van. “Bedekken van de borst met gekneusde koolbladeren. “, zei de kraamhulp. “Moeders melden vaak dat stuwing dan minder vervelend is.”
Er is nu geen dag dat ik niet wakker word en mijn linkerhand niet heeft gevonden wat het nodig heeft. Ik mag altijd kiezen.
Het mag.