Zielsverwant verwijst naar een persoon met wie men een (diepe) verwantschap ervaart op het gebied van vriendschap, liefde, intimiteit, seksualiteit of spiritualiteit. Er bestaan verschillende gradaties van zielsverwantschap tussen mensen. Een van de meest krachtige en langdurige vormen van zielsverwantschap is de tweelingziel, ook wel genaamd “twin soul”, of de “twin flame”: één gesplitste ziel in twee verschillende lichamen. De tweelingziel wordt ook wel beschouwd als ultieme soulmates.
Ik geloof dit. Ik geloof dat er gelijkenissen zijn in zielen. Dat je bij iemand past – in iemand – naast iemand. Verwant in tijd en ruimte. Ik geloof ook dat dit niet altijd iets ultiem veroorzaakt – het niet altijd eeuwig standhoudt. Het soms maar momenten zo is – het over kan gaan in iets anders – over kan gaan in niets. Dat geeft niet.
Dan schrijf je niet meer elke dag maar elke week. Skip je weken en worden het maanden. Veranderen maanden in jaren tot momenten dat je niet meer schrijft. Je een bak vindt op zolder waar alles in ligt dat je niet meer wist.
Ik kan heel lang doorgaan over Marinda – dat is leuk voor mij maar lang niet zo interessant. Wij hebben in totaal zo’n 7 jaar verkering gehad. Via mijn examenjaar en dat van haar – diverse afwijzingen op verschillende scholen die op het haar lijstje stonden. Mijn dienstplicht – en daarna op kamers in Haarlem. Via haar druiven plukken in Frankrijk (nog eentje) tot aan haar opleiding in Arnhem.
Marinda is in 2002 afgestudeerd op de Rietveld Academie in Amsterdam. Haar eindstuk was opmerkelijk en opvallend. Ik was zo trots op haar toen ik het las. Ik heb nog een keer mail verkeer gehad met de zus van Marinda, maar Marinda zelf wilde geen contact. Kjeld zag haar een paar zomers geleden nog bij Artis met een kinderwagen. Dat is een mooie eind gedachte.
Wat overblijft is een afdruk – iets 2 dimensionaal – als schrijfsels , foto’s – geuren, kleuren – gedachtes, weetjes – gaten in plotten, zinnen die beginnen en stoppen in woorden – niet eindigen in punten – verhalen zonder einde – eindeloze herhalingen – uitgemolken uit dezelfde dingen, kopieën, carbonnetjes die spiegelen naar het nu, in zwart wit – als in samen grijs – grijs verleden – verlaten, gelaten – verspild – gesponnen als draad – een rode draad in het geheel – en dat ben ik – ik met iemand.
Maar je wist het wel. Je paste alles toe op dat wat er nu was. Mijn eindstuk is niet de brief van 22 kantjes van Marinda waarin alles staat dat ik nu nog niet wil lezen – het dwars door mij heen kijkt. Het is geen gedicht – iets melodramatisch terwijl ik iets slik dat alles zal beëindigen. Het is geen droom als de dromen die ik al noteerde. Ik heb geen eindeloze wijsheid die ik kan delen.
Ik vond een bandje met wat opnames. Het laatste meisje vóór Simone. Het meisje van de zeecontainer dacht dat dit nummer was geschreven voor haar. Dat was ook zo maar het was ook voor al die anderen.
Mijn gitaarwerk is belabberd – wat ik hoor is eindeloos uitproberen tot ik er bij neer viel. Als in eindeloos neervallen – voor al die liefdes waar ik voor viel. Ik geef het aan jullie – zij die nog zijn blijven hangen. Het einde is zo als ik ben – gekunsteld tot een laatste noot. Niet weten hoe ik moet eindigen.
Want in werkelijkheid gaat alles door.
[player id=5274]