Je kunt iets opvreten op meerdere manieren. Iets in een keer doorslikken – beetje kauwen of herkauwen. Bij natuurlijke herkauwers zijn er meerdere magen aanwezig waarbij het eten na de eerste maag opnieuw wordt “opgebraakt” om verder gekauwd te worden. Pas daarna wordt het terug ingeslikt om naar de rest van de magen afgevoerd te worden. Herkauwers op woorden – gedachtes – eindeloos. Het wordt er alleen niet beter en smaakvoller op. Ik zou het uitspugen, maar mensen hebben daar altijd moeite mee.
In de trein terug valt de poolse dames op dat het groene landschap door zwart witte herkauwers bezaaid is. Eindeloos herkauwend op het Nederland – zo als wij al een paar dagen hadden gedaan. Zo veel steden en musea – kroegen en straten. Tot het op was. Tot de laatste dag – doorgeslikt.
Er was nog iets geks. Mijn vader moest in die week naar België. Het was ergens even ter sprake gekomen. Waar wij in de veronderstelling waren dat we de dames beide op de trein zouden zetten, was Sylvia niet van plan terug naar Polen te reizen. Zij kauwde al een tijdje op een ander plan.
Sylvia was al een mysterie. Ik had zo veel vragen die ik niet kon stellen aan haar. Hoe lang ze vorig jaar al in Parijs was en hoe ze dat had geflikt. Ik zie haar nog watervlug tussen de poorten van de metro glippen als ik mijn kaartje terugpakte en ze nog heel even openbleven. Zonder kaartje.
Beata vroeg of het mogelijk was dat Sylvia mee kon rijden richting de grens. Het was een onschuldig vraag, maar ook enorm beladen. Mijn vader moest een meisje achter laten ergens – haar aan haar lot overlaten. Er was geen contact met haar ouders. Er was geen enkele manier om meer te vragen. Het was een meisje dat jonger was dan mijn zus. Als vader – nu keert mijn maag al om, ik kan slechts gissen over de gevoelens van mijn vader.
En dus zat hij later anderhalf uur met een meisje in de auto dat geen woord Nederlands sprak. Zette hij haar bij de grens af en is zij liftend of per trein uiteindelijk in de buurt van haar eigen plan terecht gekomen. Wij wisten niet wat dat plan was.
Het is mij tot op deze dag nog onduidelijk. Ze heeft nog wel gebeld naar Beata volgens mij – via iemand iets laten weten. Ik heb ook nog een brief van haar – geschreven met hulp van een vriendje in Manchester (Engeland). Ze omschrijf een huis waar meerdere mensen wonen een kat en een baan bij een Bingo Paleis.
Ik ben uiteindelijk op het station weggelopen bij ons afscheid. Heb Kjeld en Beata alleen gelaten. Ik heb haar een kus gegeven en een hele dikke knuffel.
Op het bankje ben ik gaan zitten waar ik ook op gezeten had toen ik mijn eerste afspraakje had met Marinda. Daar waar ze met haar natte hand mij vasthield. In haar tas zat een broodtrommeltje waarin haar sleutels onder de kauwgom en papier zat. Kauwgom waar iemand eindeloos op gekauwd had. Ik deed mijn ogen dicht en zag haar – herkauwde het ook. Verlangde zo enorm naar haar.
Ik ga haar snel zo enorm en langzaam zoenen – dat er vonken gaan ontstaan. Ik ga haar bellen vanavond. We hebben nog maar een week, dan begint mijn school weer – mijn examenjaar.