Land is grond – aarde of een geografische regio. Een land kan zowel het grondgebied van een soevereine staat, als van een niet-soevereine regio, of natie met een eigen cultuur en tradities zijn, zoals Engeland, Schotland of de Lage Landen. Land is waar je op staat – in opstaat en wakker wordt. Waar de dag mag beginnen. Jouw nieuwe dag.
Marinda is niet in dit land, ze is in de Ardennen. Het moet even landen. Ik moet nog even landen. De afstand is het niet, ik heb het opgezocht. Na als die afstanden in al het land van Polen is dit niets. Ze zien me al aankomen – ik kan er zo heen.
Ik heb een hoop post gekregen. Uit andere landen. Een brief van Bo, Maureen, Marieke en wel 4 van Marinda. Wat een rijkdom. Ik had ze allemaal een kaart gestuurd. Klein geschreven woorden – als titels op vakantie bandjes.
Deze tijdlijn wordt daardoor zo duidelijk. Waar zij zijn – waar ik ben. Ik vind het niet erg om even alleen te zijn. Het is misschien de beste keuze op dit moment. Morgen heb ik weer met Kjeld afgesproken.
Ik heb mijn schriftjes gepakt en ben naar het strand gereden. Met een omweg en zonder echte reden langs het huis van Bo en dat van Lieke verderop. Ik heb een fles witte wijn gekocht en ben op het strand gaan schrijven. Zand tussen de pagina’s dat zit er altijd. Het zit er nog steeds.
Zand – zand is land. Het land dat ik na jaren terugvind tussen pagina 25 en 26 van mijn schift. Dat is een binnenpretje. Ik ben nu pas geland – hier op een deken op het strand. Ik heb hier geen geduld voor, maar het moet. Ik had het anders voorgesteld. Elk leeg moment – mijn hereniging met Marinda.
Ze is er niet. Het was mij nog niet zo duidelijk voordat ik weg ging. Of de afstand niet alles zou doen verdwijnen, maar ik mis haar zo erg dat ik niet weet waar ik moet beginnen. Waar ik mijn pen moet neerzetten. En schrijven, dus lees ik iets:
De moeder van Bo wilde niet begraven worden, ze moesten haar uitstrooien over het land. Het was iets dat ze pas in haar laatste dagen had veranderd. Gewijzigd toen kleine Bo had gezegd dat ze haar kist zo mooi vond – dat ze daar heus wel eeuwig in kon blijven liggen. Toen werd het vuur iets dat was uitgesloten.
Kleine kinderen zeggen wat ze vinden, voelen – op het moment. Wat volwassenen daar mee doen is belangrijk – cruciaal. Al lijkt het einde in zicht, je kunt altijd je koers wijzigen. Altijd. Het is ook dan. Als liggen onder je geboorte plaat Medemblik en jou geboorteland niet meer zo erg is. Als je hebt geluisterd.
Ze moeten mij ook uitstrooien ooit. Anders kom ik nooit overal waar ik wil zijn en niet naar toe ben gerend. Ik moet mee kunnen gaan met een zucht. Terrecht komen tussen de pagina’s 32 en 33 waar ik Marinda weer zie en ze voorlopig niet meer weg gaat.
Die pagina’s zijn nog leeg als ik daar zit op het strand. Alles moet nog worden opgeschreven. De fles wijn is ook leeg. Ik had een kurkentrekker mee.
De fles heb ik met de kurk terug – en briefje erin – de zee geslingerd.
“Ik ben geland!”, staat er op.