Een zoen is vaak een uitdrukking van liefde of seksuele aantrekking; het betreft in dat geval twee personen die elkaar wederzijds op de lippen kussen, of een persoon die de ander op verschillende onderdelen van zijn of haar lichaam kust. Dit soort kus kan de liefdes- of lustgevoelens sterk verhogen. Ik hou van zoenen. Het is de beste uitvinding die er is.
Wat mij dwars zit? Marinda zit in de 4de van het VWO ik ben 20 zij is 15. Natuurlijk had ik wel een idee. Ik had het niet gezien in Lisse, maar wel nu. Ze is jonger dan ik. Dat is wel duidelijk. Ik heb hier moeite mee. Dit is een onoverkomelijk leeftijdsverschil. Het kwam even ter sprake. Haar leeftijd. Het was vlak voordat ik bedacht had hoe het zou zijn om haar te zoenen. Dat ik dan mijn ogen open zou doen en zo dicht bij haar was dat ik in haar ogen zou kunnen zwemmen. Dat was vrijwel meteen van tafel toen ik haar leeftijd hoorde.
Toen we de trein uitliepen en Marinda mijn hand weer wilde vasthouden twijfelde ik even. Maar Marinda wilde er niets van weten, ze zocht mijn hand op.
Nadat we wat hebben gedronken in ‘het Pakhuis’ zijn we doorgelopen naar het Vondelpark. Ik heb ik een fles wijn mee, mijn eigen zakmes en jongleer ballen. Ik leg mijn jas op het kleed en Marinda is erop gaan zitten. De jonge lentezon schijnt verblindend in haar heldere blauwe ogen
Als ik mijn arm naast die van haar neerzet kan ik heel dichtbij haar zijn, maar dat mag niet. Terwijl ik dat allemaal bedenk kijk haar te lang aan. Marinda knijpt een oog dicht. “Wat is er?”, zegt ze. “Dat ga ik niet zeggen.” zeg ik. “Dat is flauw.” zegt ze. “Wat ik wil zeggen is ook flauw.”, zegt ik. “Wat is het dan?”, houdt ze vol. “Zeg het nou?”
Ik ben even stil. “Ik wil je zoenen maar dat mag niet.”, zeg ik. Marinda is verbaasd. “Waarom niet? Omdat ik rook zeker?”, zegt ze. “Nee, dat niet. Dat vind ik helemaal niet erg.” Maureen was af en toe ook een asbakje. In combinatie met witte wijn was ze net een excentriek bonbonnetje. “Ik mag je niet zoenen omdat je te jong bent.”, zeg ik.
Haar ogen worden groter. Ik zie nu de volledige randen van haar pupillen. “Belachelijk”, zegt ze. “Als dat zo is gaan we het meteen uitproberen.” “Wat?” zeg ik “Of het mag!”, grinnikt ze. “Als het niet mag zegt iemand er vast wel iets van.” Nog voor ik mee kan lachen zet ze haar hand dichter bij die van mij: “Te jong – pff – wie zegt dat?” mompelt ze.
Nu is ze heel dichtbij en haar lippen raken bijna de mijne. Ik moet het tegen houden maar het lukt niet. Ik verzuip in haar ogen. De wereld om mij heen zakt weg. Alles, geluid, geuren, licht. Alleen gevoel niet. Het gevoel is enorm.
Als ik mijn eigen ogen open is alles weg en is alleen Marinda daar. Ze wil stoppen. Ze wil zeggen dat ze gelijk heeft. Dat niemand er iets van heeft gezegd, maar dat weet ik al. En ik wil niet dat het stopt. Ik hou haar vast. Degene die er iets van had moeten zeggen was ze aan het zoenen.
Marinda heeft het met de grond gelijk gemaakt en iets anders losgebroken. Als we elkaar loslaten is alles anders. “Zo hé.”, zegt Marinda. “Heb je nog iemand gehoord? Ik niet.”
We rekken de tijd tot het niet meer kan, tot we echt naar huis moeten. We hebben de volgende dag weer afgesproken op het station we gaan naar het strand.