Ik woonde op het Leidseplein. In Haarlem is dat een onopvallend klein plein. Er is geen terras te bekennen en geen bar gaat er open. Dat geschreven wordt er weleens gedronken. Bij de familie Snijders het liefst in de voortuin waar je de kleine kinderen goed in de gaten kunt houden. De familie Snijders was bekend in Haarlem. Samen met een andere tak van een andere bekende familie hadden ze bar Club Le Coq d’or in Haarlem al behoorlijk verbouwd. Dat was niet dit gezin. Dit gezin niet maar ze wisten wel wie dat was geweest en ze hadden er om gevraagd in de club.
De moeder van het gezin was een moeder met een behoorlijk omvang. Deze moeder deed alles voor haar kinderen. Langs de kant van de weg bij de voortuin hing een bordje. “Let op de kindere”, stond erop, zoals ik het heb getikt. Ook stond er een bordje bij met 15 km/uur. Elke keer als ik er met mijn fiets langsreed verminderde ik in snelheid. Auto’s waren wijs hetzelfde toe te passen. Inmiddels mag je er met de auto aan die zijde niet meer langs
Tijdens de voetbal EK van Nederland stond een enorme tv in de voortuin en was er een ware tribune gebouwd. Mijn buurman vroeg of ik zin had een wedstrijd mee te kijken bij de Snijders. Voorwaarde was wel dat ik een kratje Heineken moest meenemen. Heineken en EK voetbal het waren niet echt dingen die je moet combineren. Maar ik had er wel interesse in om mij in de buurt wat meer bekend te maken en mijn buurman wilde niet alleen gaan. Daar stond ik in de voortuin van de Snijders met mijn buurman. Het gezin Snijders bestond uit een kleine tengere vader, een enorme moeder en 5 kinderen.
“Jij bent er ook een van Snijders”, vroeg ze. “Nee, zonder eSss aan het einde”, zei ik. “Dat is nou jammer.”, zei ze. “Ga zitten, ik heb frikandellen.” Ik nam plaats op een vernuftig handig in elkaar gezette houten tribune. Vader was tenger maar en handig. De wedstrijd begon en ik was vooral op het taalgebruik aan het letten, toen er een Golf GTI het plein op kwam scheuren. Terwijl hij passeerde waren ineens alle ogen gericht op de auto die op geen enkel moment in snelheid afnam. Moeder stond op en zei er wat van. Ik weet niet meer wat. Het was vooral luid en heel duidelijk.
De auto leek langzamer te gaan en het advies ter harte te nemen. Toen het raampje werd opengedraaid en de jongen iets onvriendelijks zei. Dat had hij beter niet kunnen doen. Dat werd al erg snel duidelijk. Ik zag de vader willekeurig wat stenen rapen die als een geoliede machine werden doorgespeeld aan het kroos. Met hoge precisie miste de auto al vrijwel direct een achterlicht en achterruit. Hun oudste trok zich door het open raam aan het hoofd van de berijder de auto in en deelde daarbij al een paar rake klappen uit. De berijder duwde hem naar buiten en wist met zijn auto de bocht om te draaien en het Leidse plein te verlaten met een zwaar beschadigde auto.
Stenen werden terug gelegd en aandacht was weer bij de wedstrijd. Alleen ik stond nog een tijdje voor mijn uit te staren. “Frikandel?”, zei de moeder. Nederland won die avond, het bier was op en ik was inmiddels een van de Snijders.