Ons huis kraakt soms onder het enorme gewicht van de kinderboeken. Dit huis was al klaar voor 3 kinderen voordat ik daar nog maar net de hoek om kwam kijken. Ze zijn allemaal van Simone. Het is indrukwekkend. Je moet met Simone geen kinderboekenwinkel instappen. Ik bedoel dat is prima maar in ieder geval niet als je nog ander plannen hebt. Simone kan prachtig voorlezen. Ik kan dat niet. Ik vind het leuk om te schrijven maar kan het niet voorlezen. Al mijn zinnen hebben in het verhaal al eens ergens anders gestaan. Ik zie het als een soort puzzel. Het is nog moeilijker voor te lezen uit eigen werk als zinnen al een paar keer ergens ander hebben gestaan. Dan gaat het mis.
In het begin dat ik bij Simone bleef slapen las ze wel eens voor in bed. Dat was echt zo lief. Maar ook lastig. Ik viel dan namelijk in slaap. Dat is erg handig bij kinderen maar ik wilde niet in slaap vallen als ik bij Simone lag. Dus hield ik mijzelf wakker. Dat is geen probleem met Simone. Ik kon heus wel wat bedenken. Maar als ze ligt voor te lezen moet je niet aan haar gaan liggen vozen. Als het verhaal ging over een olifant dan zei die ineens vanuit het verhaal: “Hé hou daar eens mee op. Ik zit voor te lezen!” Dan zat ze me heel boos aan te kijken. “Hoe weet die olifant dat nou ineens?”, dacht ik dan en keek ik haar als een klein kind aan.
Simone heeft net het verhaal van Pinguïn en Teun voorgelezen en ik had kippenvel. Als ik eraan denk weer. Ik kan niet voorlezen, ik kan wel heel snel lezen. Ik kan een dik boek in een dag uitlezen als ik wil. Ik heb het eens getest. Ik wilde weten of ik wel alles las wat er stond. Dan las ik hele pagina en gingen we vragen bedenken. Het was geen probleem ik had alle antwoorden. Blijkbaar lees ik 3 regel tegelijk. Dat is handig bij verhalen maar niet bij instructies. En niet als je moet voorlezen. Bij instructies hebt je een volgorde. Eerst 1 dan 2 dan 3. Als je dan 3 ook al weet vóór je 1 hebt gedaan gaat het mis. Ik lees veel instructies voor mijn werk over nieuwe software. Ik moet het dan uitprinten want een boekenlegger op het scherm is onhandig. Dat helpt een boekenlegger en uitprinten dan lees je maar 1 regel.
Mijn kinderen hangen aan haar lippen als Simone voorleest. Het is iets onbeschrijfelijk magisch en zo mooi om naar te kijken. Ik denk dat Simone ook 3 regels te gelijk leest maar er 1 gewoon kan voorlezen. Elk personage heeft een eigen stemmetje. Ze is een opper voorlezer. Dat kan echt niet als je niet 3 regels voorloopt. Teun hoor ik het ook al doen als hij voorleest voor Abel. Hij heeft het van de beste geleerd. Ik moet eerst foutloos leren schrijven dan ga ik volgend jaar alles aan jullie voorlezen. En bij Simone in de schoolbanken.
Als je een tekst en boekenlegger vast houdt kun je ook vast niet vozen.
Dat scheelt.