Ik open het document en lees:
Jij zit niet in mijn planning Jeffrey. Maar daar kun jij niets aan doen. Het ligt niet aan jou het ligt aan mij. Mijn moeder werd 29 en toen was het klaar. Maar ik kan daardoor gewoon niet verder tellen. Tessel vindt het onzin en misschien is dat waar.
Lieverd,
Ik ben er zo bang voor,
het maakt me zo moe.
Ik schrijf op waar ik hoor,
en naar het volgende toe.
Als we gaan fietsen dan wil ik bij jou zijn,
als we gaan drinken dan koop ik de wijn.
Als je me belt dan zal ik er echt wel staan,
maar wil je me houden, laat me dan gaan.
Je kunt mij niet houden dat mag je niet eisen,
ik ben nu van jou, maar morgen wil ik reizen.
Dat maakte het niet minder, het is wat het is.
Het het is zo ontzettend jammer als ik iets mis.
Ik kan mezelf niet redden als jij het niet doet.
Jij steelt wat ik heb en wat ik nu nog moet,
Als ik het niet red ben je niet meer lief.
De buit is mijn tijd en jij bent de dief,
Ga mij niet zoeken, wacht niet op mij,
sluit mij niet op, laat mij nu toch vrij.
Laat me gaan, pluk me niet weg,
wees niet boos als ik dat zeg.
Jij hebt geen datum ,
jij bent vrij.
Snap je mijn uitleg?
Bo is van mij.
Wie je ook bent, Bo is van mij!
Ik moet het zo vaak gelezen hebben.
“Wat een lul ben ik toch”, bedenkt ik. “Wat een egoïst”. Hier dacht ik dat ik het slachtoffer was, maar Bo staat met haar mooie voeten zo duidelijk in het leven. “Jij hoort hier niet”, “we hebben nog heel even”, “daar heb ik geen tijd voor”, ze heeft het allemaal gezegd, ik heb zo slecht geluisterd.
Ik schrijf het document over in mijn schriftje en bedenk mij dat ik wil weten wanneer ze dit heeft geschreven. Elke bladzijde in mijn schrift begint met een datum. Op de Mac kun je op een vrij makkelijk manier zien wanneer een document is aangemaakt. Er zijn 2 documenten aangemaakt op dezelfde datum ik zie het toevallig als ik het uitzoek. Het andere document met dezelfde datum heet “Gefeliciteerd!” als ik er op klik staat er maar een zin.
Hoi mam, gefeliciteerd met je verjaardag!
Ze had het geschreven toen ik aan de wastafel hing, het was het eerste document dat ze had aangemaakt. Haar tante was jarig maar haar moeder was dat ook! Natuurlijk en ik had er helemaal niets over kunnen zeggen. Ik wist het toch niet!
Het voelt alsof ik van mijn fiets ben gevallen. Mijn knie begint pijn te doen. De vader van Bo staat in de deuropening, “Wil je nog wat drinken”, zegt hij. “Nee”, zeg ik. “Ik denk dat het gelukt is.” Ik selecteer het mapje en gooi het in de prullenmand. “Gaat het?”, zegt hij.”, ik snap de vraag niet, maar hij kan als geen ander dwars door mij heen kan kijken. “Ik mis haar.”, zeg ik. “Ze komt binnenkort naar huis, de druiven zijn geplukt. De wijn moet worden gebotteld”, zegt hij.
“Ja, dat weet ik”, zeg ik, maar ik ik realiseer niet wat hij zegt.
“Ja, echt?”, zeg ik nog een keer vragend.