Dochters tellen voor twee. Ik zeg het al een tijdje. Toen Lotte werd geboren was ik best even van slag dat geef ik eerlijk toe. Ongelooflijk verliefd maar van slag. De eerste nacht dat ik over haar droomde was alles roze. Daar krijg je hoofdpijn van, van roze. Maar het is ook een soort openbaring. Zo als bij de familie knots. Deze serie speelde zich af in het huis van de familie Knots. De excentrieke Tante Til had de gave om mensen met de roze verf te bedwelmen om ze zo weer op het rechte pad te brengen of om ze van hun problemen te verlossen. Het is dat roze ook soms.
Ik was altijd bang dat ik liefde moest verdelen bij een 2de of 3de kind. Maar dat is onzin. Er komt liefde bij, genoeg voor iedereen. Het lijkt soms alleen maar meer te worden. De jongens zijn makkelijk voor mij. Ik snap ze beter. Ik moet nog steeds blijven opletten en ik ben niet echt een heel mannelijke vader. Ik ga niet naar voetbal met ze. Ik kijk sowieso geen sport. Verder draag ik in gelijke met Simone mijn steentje bij, dat hoop ik. Ik werk wel meer maar als ik thuis ben, ben ik thuis. Dan laat ik werk liggen. Het heeft wel even geduurd voordat ik dat echt zo deed. Dat moet je leren. Ik hou niet van autorijden Simone vindt dat leuker dan ik. Als je mij vraagt wat voor auto we hebben zeg ik: “Een zwarte.” Zo’n vader ben ik.
Ik ben ervan overtuigt dat er in mijn huishouden niet door ons een duidelijk verschil wordt gelegd tussen jongens en meisjes. Toch is Lotte een echt meisje en was roze het thema vanaf het begin. Dat was niet bij Teun en was niet bij Abel. Waar het vandaan komt daar ben ik naar gaan zoeken. Ik heb wel iets gevonden maar het blijft raar en ik snap het niet. Ook omdat dit roze zo gericht terecht is gekomen bij mijn dochter. En de dingen die ik heb gevonden ook beschikbaar waren voor de jongens in ons huis. Het is nu ook paars en rood. Maar roze blijft en alleen bij Lotte.
Het begint denk ik bij al het andere dat je in huis haalt. Boeken, tijdschriften, tekenfilms of zoiets belachelijks als Studio100. En dan komt school en wordt bijna met grof geweld het zelfbeeld van je dochter opgelegd door andere meisjes, jongens en soms leraren en andere ouders in de klas. Als een soort kettingreactie. Niet eens echt bewust. Niet eens met een echt plan. Soms met een grapje. Maar altijd verkeerd. Opvoeden van je kinderen en dingen bij brengen is vasthouden aan wat je gelooft en uitleggen waarom. Het is ook uitleggen waarom andere ouders het anders doen. Zonder kritiek maar met een helder zicht. Dit laatste is heel moeilijk. Soms bijna onmogelijk. Wij zijn niet perfect maar sommige dingen doe je gewoon niet.
Een meisje beschermen is ook je zonen zeggen dat zij ze moeten beschermen, altijd. En dat je van meisjes af moet blijven, woordelijk en fysiek. En nu breekt een periode aan die zo veel belangrijker is. Ik moet opletten. Ik lig er soms wakker van. Niet omdat ik bang ben dat Lotte iets overkomt. Nee, omdat ik zeker weet dat het gaat gebeuren en misschien al is gebeurd. Ik ben een man, was ooit een jongen en weet hoe dat zit. Ik deed er niet aan mee. Omdat mijn moeder ook ooit heeft gezegd dat je meisjes moet beschermen. Ik zag hoe meisjes konden doen tegen meisjes. Ik zag ook hoe jongens deden tegen meisjes. Alle kinderen zijn even kwetsbaar maar meisjes tellen voor twee. Die zijn dus twee keer zo kwetsbaar.
Het begint bij uitleggen aan je kinderen dat iedereen van je af moet blijven. Broers, familie, vrienden en vriendinnetjes. En hoe pijnlijk ook dat het gezegd moet worden, IK. De seksualiteit van je kind is van hem of haar. Anderen mogen dat je kind niet ontnemen. NIEMAND mag je dat ontnemen. Je moet ze leren dat ze alles kunnen zeggen en dat ze dat ook moeten blijven doen, want een ander zal zeggen dat je niets mag zeggen als ze je iets aan hebben gedaan. En het is zo gemeen. Want aan de ander kant moet je ook vertellen dat dit sex met iemand zoiets magisch is en geen taboe. Dat jou seksualiteit een gift is en iets onbeschrijfelijk. Het legt zo’n smet op wat het eigenlijk kan zijn.
Het zijn lastige onderwerpen maar wij bespreken alles. Simone stottert in dat soort gesprekken nooit. Ik vind dat moeilijk, want wat je zegt is soms ondenkbaar. Je maag draait om, maar het moet. Mijn kinderen groeien elke dag groter. Groter in dat wat zij willen zijn en wie ze zijn. Ze zijn verbaal sterk genoeg en kunnen zich verzetten. Maar niet tegen alles dat weet ik. En tegen sommige dingen kun je ze bijna niet weerbaar maken. En dan heb ik het over het bovenstaand maar ook bijvoorbeeld wat anderen of media opleggen. Hoe je eruit moet zien. Hoe dik je bent of hoe dun. Wie je moet zijn. En hoe je moet reageren. Ik zie het om mij heen elke dag en ik denk dat 80% niet eens echt opvalt. Dat is heel erg want mijn kinderen zien dat ook. Bilboards met perfecte lichamen, auto’s met perfecte gezinnen, tandpasta met perfect witte tanden.
En dan wordt het lastig als ouder uit te leggen dat wij niet perfect zijn. Dat je dochter prachtig is dat je zoon niet mannen dingen leuk hoeft te vinden. Dan is het gek als je zegt dat je niet hoeft te zijn wat jou elke dag kan worden opgelegd. Dan is het raar dat je als een blinde poetst maar toch een keer een gaatje hebt. Een hoe leg je dat uit? Wat moet je dan doen? Alle media uit? Met een blinddoek de straat op? Niet meer snoepen? Dat kan toch niet?
Dit laatste is goed maar niet voor een perfect lichaam maar wel een gezonder lichaam. Een lichaam waar je trots op mag zijn ongeacht. Het is van jou! Het is wie jij bent! Dan mag de media aan maar met jou gezonde verstand. Dan loop je met ogen open op straat en zie je hoe het zit maar met een persoonlijkheid die klopt. Dat kan alleen door uit te leggen, eindeloos. Maar dat is prima!
Dochters tellen voor twee, zo lopen sommige ook al rond inmiddels. Eén hoe ze zijn en één hoe andere vinden dat ze moeten zijn. Eén keer wie ze echt zijn en één keer hoe ze zijn geworden doordat niemand ze heeft beschermd.
Dat klopt niet.
Let daar op vaders laat het niet toe! Laat ook je zonen er op letten. Doe er wat aan! Dingen zijn niet roze als het om meisjes gaat, trap er niet in. Het is het eerste laagje, het tweede zit er onder. En die tweede laag is prachtig. Zeg ze dat, elke dag!